hahha
oyun gerçekleşmiş
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...
Biz de doktorculuk oynardık. Çocuk aklı doktor iğne yapar mı? Ama iğne yazıyor, değil mi ama.
Bütün bebeklerime iğne yapardım. Hadi nedenini kim bulacak çok merak ediyorum.
çok teşekkürler öğretmenim sizinde kandiliniz mübarek olsun.
hımmm peki o zaman;
hocam hani çocuk aklıyla yapılan bir şey olduğu için demek ki bilinç altınızda doktor kavramı oldukça etkili hale gelmiş olmalı, bu bir fobi veya hobi'de olabilir.
fobi yönünden eleştirecek olursak doktorlara karşı büyük bir korku veya iğne'ye karşı duyduğunuz bir korkunuz da olabilir. tabi bu durumda sizin oyunlarınızı etkilemekte belki'de bütün bebeklerinize iğne yapmanız demek aşırı korkulu halinizden sıyrılmak demekte olabilir.
hobi (kısmen diyelim) açısından değerlendirecek olursak doktorculuk aşırı derece sizi rahatlatan bir oyunda olabilir liderlik vasıfları olan bir meslek olduğu için siz açısından bütün bebeklere iğne yapmak onları iyi etmek onların size ihtiyacı olduğu düşüncesinide oluşturmuş olabilir yada etrafınızda doktor olan kişi veya kişilerde yaptığınız gözlemlerde sizi etkilemişte olabilir...vs
açıkçası düşündürücü...![]()
öğretmenim harika bir tahlil yapmışsın.tebrik ediyorum.
benim aklıma ise başka şeyler gelmişti. Emel Öğretmenimi tenzih ediyorum.. bebeklerle değil de arkadaşlarıyla doktorculuk oynayan çocukların vücutlarının diğerleriyle aynı olup olmadığını öğrenme ve keşfetme isteği olabilir diye düşünmüştüm..
ne kadar fesatım di mi?![]()
Rabbim...
Benliğimin gururundan uzak eyle beni...
AMIN...
Birinci düşüncen doğru.
6-7 yaşındayken ateşli bir hastalığa yakalandım. Muhtemelen anjin olmalıyım. Rahmetli babam hastaneye götürdü. İğne olmak istemiyordum, çünkü annem de mahallede komşulara iğne yapardı, beni içeriye almazlardı ama kimi kadınlar iğne olurken canı yanmış gibi ses çıkartırdı, iğneyi olduktan sonra da ''eline sağlık'', der güle oynaya çıkar giderlerdi...
Neyse beni sedyeye yatırdılar, iki kişi bacaklarımdan, iki kişi kollarımdan dört kişi beni tuttu ve sağlık memuru iğnemi yaptı. Üstelik penisilin. O devasa iğnenin acısı bir taraftan, penisilinin yakması diğer taraftan...
Ta ki, evleninceye kadar hiç bir kuvvet bana iğne yapamadı.
Bir gün idrar yolu enfeksiyonu oldum. Yine iğne olmam yine farz olduÖylesine ateşliyim ki hastaneye gidip iğne yaptıracak halim yoktu. Eşim mahalle iğnecisi (o zaman sağlık memuru bulmak ne mümkün? ) getirinceye kadar... Kadını karşımda görünce kalbim hızlı atmaya, midem bulanmaya başladı. Yatağın içine oturdum. ''Ben size iğne yaptırmam.'', dedim. Kadın:'' ben de meraklı değilim.'', dedi ve gitti.
Ben tin tin hastaneye...
O günden sonra doğum vs. derken iğneden korkum bitti.
İşte bu yüzden sürekli bebeklerimin poposuna iğne yapardım.
Başka iğne macerası olan var mı?
grip olmasınlar diye mi![]()
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...