Tutumsuz Çocuk
SAHNE Odanın bir köşesinde uyuyan bir kız çocuğu. Üzerlerinde çeşitli ders araçlarının resimleri bulunan çocuklar.)

SUNUCU:
Bir gece küçük Oya,
Daldı derin bir uykuya.
Ama biraz sonra da,
Gördü fena bir rüya.
KİTAP:
Oya, Oyaa…

OYA:
Ne istiyaorsun, sen kimsin?

KİTAP:
Kitabınım ben senin,
Sayfalarımı kopardın,
Bir köşeye fırlattın,
Neden beni kaplamadın?

DEFTER:
Oya, Oyaa…

OYA:
Yine ne var, kim bu gelen?

DEFTER:
Defterinim senin ben,
Yırtılmış sayfalarım,
Karalanmış her satırım,
Ben bu halde ne yaparım?

KALEM:
Oya, Oyaa…

OYA:
Sen de kimsin, ne istedin?

KALEM:
Kaleminim ben de senin,
Bana değer vermedin,
Yazı yazmak istemedin,
Aça aça bitirdin.
SİLGİ: Oya, Oyaa…

OYA:Ne istiyorsunuz benden, bıktım artık sizden.

SİLGİ:
Bende silginim senin,
Her yanımı ısırdın,
Dişlerinle ufaladın,
Parçalara ayırdın.

ÇANTA:
Oya, Oyaa…

OYA:
İşte yine birisi, kapatın çenenizi.

ÇANTA:
Ben de senin çantanım,
Paramparça her tarafım,
Kilidim bozuk, kopmuş sapım,
Şimdi ben ne yaparım?

HEPSİ BİRDEN:
Akıllanmalısın artık,
Tutumlu olmalısın,
Çok üzdün hepimizi,
Sevmiyoruz hiç seni,
Sevmiyoruz hiç seni.

OYA:
Yeter, yeter bağırmayın,
Hatamı iyi anladım,
Görünce halinizi,
Hepinizden utandım.

SUNUCU:
İşte şimdi Oya’ya,
Bir ders oldu bu rüya,
Anladı hatasını,
Kalemini, silgisini,
Kullanmayı öğrendi,
Kitabına, defterine
Büyük özen gösterdi.