Şimdi git…
Unut ismimi…
Unut yeminlerini….
Seni hiç sevmediğimi farz et…
Bu sevdayı hiç yaşanmamış kabul et..
Demir kapımı “ ölüme “ arala ve sessice git…
Git diyorum…
Sadece git…
Ardından ölüm gelsin ayak uçlarıma..
Sana kavuşmayı bilmese de
Seni severken “ ölmenin gururunu “ yaşasın bu yürek…
Çünkü; sen benim



git demesi kolay ;fakat arkada kalan yaşanmışlıklarda git demesi kadar kolay unutulacak mı acaba.....yazı için teşekkürler