seni hiç sevmeedim farzet
seni hiç sevmeedim farzet
Hiçbir kelime senin adın kadar yer tutmadı dudaklarımda.. Hiçbir insan
senin kadar yakışmadı alın yazgıma..Ama başaramadık bu sevdayı yaşatmayı..
Başaramadık işte..”
BASARAMADIK ISTE Yüreğim HAYIRLISI OLSUN...!
Ne ben
acılarını sırtlamış cümlenin yüklemi olabildim ne de sen mutluluklarımın
gizli öznesi olabildin..Biz sadece hasrete prangalı iki yürek olduk....Biz
ayak uçlarındaki karlara aldırmadan güneşli sabahlara doğmayı özenen iki
deli gelinciktik..Zamansız açtık baharlara.. Zamansız uyandık kış
uykularından.. Birbirimizin yüzünde gördüğümüz gülüşleri bahar sandık..Oysa
biz kökleri toprakta kalacak bir gelinciğin bir kış sabahı güneşe
gülümsemesi kadar imkansızdık…Hayat yolculuğunda sırt sırta verdik
zannederken sırtlarımızın arasına örülü hasret duvarlarını göremedik..Belki
de görmek istemedik.. Ne zaman duvarları aşmak istedik işte o an esir düştük
imkansızlığa… İşte o zaman yenik düştük zamana.. Senle ben hiçbir zaman “
biz “ olmayı başaramadık… Başaramadık işte.. Belki de seninle biz ayrı
cephelerde savaşan iki kılıç ustasıydık… Kendimizi hep aramıza örülmüş
hasrete kılıç sallar bilirken meğer biz kendi yüreklerimize kılıç
sallamışız…
Hadi git sevgili.. Rüzgara karşı savaşmayı bırak… Hadi git.. Dağlar
devrilmişken omuzlarıma yalnızlık düşmüşken sokaklarıma git.. Git diyorum
sana..Kapıyı biraz arala ve git.. Bana verdiğin ne varsa her şeyi topla ve
git.. Bekletme ” seni” bekleyenleri…
Bekletme kapımda beni sonsuzluğa
gömecek yetim kelebekleri…Hadi git..
Her harfine ölümler beğendiğim adımı
dudaklarımdan sökerek git..
Bana çıkan tüm sokakları sil adres
defterlerinden..
Yaşayıp da kendi yüreğine bile ispat edemediğin bu sevdayı
“ mutluluk bakiyelerden” düş gayri..
Gözlerime demir pervazlardan ölüm göz
kırpıyorken durma git …
Hadi git sevgili... Adınla başlayıp adınla bitiremediğim cümleler kadar
yalnız bırak beni.. Durma karanlıklarımda durma hatıralarıma.. Git sadece..
Bırak hayat boyu sensizlik yerine ölümler diz çöksün ayak dibime… Bırak
günahların dökülsün soğuk ellerinin gezindiği kücük avuç içlerime..
Hadi git
sevgili.. Biz seninle rüya olmaktan öteye geçemedik.. Hiçbir zaman acıyı
sırtlanıp mutluluğa gülümsemedik.. Hadi git…Dudaklarında daha fazla
kanamasın pişmanlıkların. Daha fazla ağlamasın hatıraların.. Hadi git
sevgili..
Hadi git..Çıktığın kapıdan ölüm gelsin ayak uçlarıma.. Bırak gözlerin
mapusluğum yüreğin sonsuzluğum olsun..
Hadi git… Durma sabahı olmayan
karanlıklarımda.. Daha fazla üşütme ellerini karı boranı eksik olmayan
kışlarımda...
Daha fazla bekleme yamalı cümlelerimde. Git diyorum sana..
Git.. Beni “ bana “ bırakma…Hadi kapıyı arala ve git.. Kapat tüm ışıkları..
Ve git hadi.. Çıktığın kapının ardından ölüm gelsin gayri..
Şimdi git…
Unut ismimi…
Unut yeminlerini….
Seni hiç sevmediğimi farz et…
Bu sevdayı hiç yaşanmamış kabul et..
Demir kapımı “ ölüme “ arala ve sessice git…
Git diyorum…
Sadece git…
Ardından ölüm gelsin ayak uçlarıma..
Sana kavuşmayı bilmese de
Seni severken “ ölmenin gururunu “ yaşasın bu yürek…
Çünkü; sen benim
“ÖLÜM İLE HAYAT ARASINA ÇİZEBİLDİGİM TEK MUTLULUGUMDUN”...!!!!
