EDİP CANSEVER


             

Ä°letiÅŸim


 05xx xxx xx xx


vbnetron


[email protected]

×

EDİP CANSEVER

  • #1
    Rabia PEKKAN (rpekkan) - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    08.Mart.2009
    Nereden
    Antalya
    Mesajlar
    15,760
    @Rabia PEKKAN (rpekkan)



    EDİP CANSEVER





    EDİP CANSEVER’İN HAYATI, ESERLERİ/KİTAPLARI



    8 Ağustos 1928’de İstanbul’da doğdu. Bodrum'da tatildeyken beyin kanaması geçirdi, tedavi için getirildiği İstanbul'da 28 Mayıs 1986’da yaşamını yitirdi. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. Kapalıçarşı’da turistik eşya ve halı ticareti yapmaya başladı. 1976’dan sonra yalnızca şiirle uğraştı. İlk şiiri 1944'te İstanbul dergisinde yayınlandı. Yücel, Fikirler, Edebiyat Dünyası, Kaynak dergilerinde çıkan ilk gençlik şiirlerini "İkindi Üstü" kitabında topladı. Bu şiirlerde varlıklı, her şeye yaşama sevinciyle bakan bir gencin avarelikleri, duyguları ön plandaydı. 1951'de "Nokta" dergisini çıkardı. Bu dergi genç şairlerle ve yazarlarla tanışmasını sağladı. İlk kitabından 7 yıl sonra yayınladığı "Dirlik Düzenlik" bu dönemin ürünüdür. Bu kitaptaki şiirlerde düşünceyi dil içinde eritmeye yönelen, özlü bir söyleyiş ve çarpıcı biçim arayan, toplumsal eleştiri için mizah aracını kullanan bir tutum görüldü. 1957'de yayınlanan "Yerçekimli Karanfil" ile kendisine özgü bir şiir evreni kurdu. İkinci Yeni akımının özgün örneklerini verdi. Yenilik, Pazar Postası, Yeni Dergi gibi dönemin sanat yayınlarında şiirsel canlılığı besleyen şairlerden biri oldu. Şirinde zamanla sevinç yerini bunalıma, toplumsal dengesizlikleri eleştirme kaygısı yerini yıkıcı bir umutsuzluğa bıraktı. "Dize işlevini yitirdi" gerekçesiyle yeni arayışlara yöneldi. Şiirde tiyatrodan esinlenen diyaloglar kullandı. "Nerde Antigone", "Tragedyalar", "Çağrılmayan Yakup" bu dönemin ürünleri. Yine de İkinci Yeni içindeki bazı şairler gibi anlamsızlığı savunmadı. Kapalı, anlaşılması güç, yine de anlamdan ayrılmayan bir şiire yöneldi. Çok farklı imgeler kullanırken bile düşünce öğesini gözardı etmedi. Yapıtlarına tutarlı bir bütünlük kazandırdı. Şiirinde düzyazı olanaklarını kullanmaktan da çekinmedi. Yalnız şiirleriyle değil tepkileri ve yaşama biçimiyle de kendisinden söz ettirdi. Sürekli yazan, yayınlayan bir şair olarak ilgileri hep üstünde tuttu.



    Eserleri:



    Şiir:

    İkindi Üstü (1947)

    Dirlik Düzenlik (1954)

    Yerçekimli Karanfil (1957)

    Umutsuzlar Parkı (1958)

    Petrol (1959)

    Nerde Antigone (1961)

    Tragedyalar (1964)

    Çağrılmayan Yakup (1966)

    Kirli Ağustos (1970)

    Sonrası Kalır (1974)

    Ben Ruhi Bey Nasılım (1976)

    Sevda ile Sevgi (1977)

    Şairin Seyif Defteri (1980)

    Yeniden (1981)

    Bezik Oynayan Kadınlar (1982)

    İlkyaz Şikayetçileri (1984)

    Oteller Kenti (1985)



    Düzyazı:

    Gül Dönüyor Avucumda (Ölümünden sonra 1987)



    Ödülleri:

    1958 Yeditepe Şiir Armağanı Yerçekimli Karanfil ile

    1977 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü Ben Ruhi Bey Nasılım ile

    1982 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü Yeniden ile

  • #2
    KPSS2012... - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    21.Mart.2009
    Nereden
    İstanbul
    Mesajlar
    457
    @KPSS2012...







    Edip Cansever'in ''Salıncak'' isimli şiirini çok severim.
    Teşekkürler...
    ...KPSS2012İSTANBUL...

  • #3
    Rabia PEKKAN (rpekkan) - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    08.Mart.2009
    Nereden
    Antalya
    Mesajlar
    15,760
    @Rabia PEKKAN (rpekkan)







    rica ederim canım

  • #4
    Rabia PEKKAN (rpekkan) - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    08.Mart.2009
    Nereden
    Antalya
    Mesajlar
    15,760
    @Rabia PEKKAN (rpekkan)







    İşte bu da salıncak şiiri...
    Salıncak / Edip Cansever

    I

    Büyük bir oda. Bahçeye açılan bir pencere
    Ortada bir masa
    Yanda bir kapı
    Daha birkaç şey: Örneğin bir yunus balığı camdan, bir heykel
    Sabah. Duvarda gün tanrıları
    Rezneler, sedef otları, küpe çiçekleri görünür pencereden
    Görünür ama görünmez
    Yani hiçbir şey yerinde değil pek. Bugün ne?

    Salı! O bile yerinde değil
    Bir bardak, bir sürahi yerinden edilmiştir, nereye koysak
    Nereye?
    Bilmem!
    Bir çıkrık bir zaman dışını kolaçan eder şöyle
    İyi. Biz buna bir durumun sınırsız gelişimi diyoruz
    Diyoruz; sanki o her şey kadar bir her şeyi getirir, yığar
    Çıkrık
    Bir su gürültüsü, bir pul koleksiyonu, bir duanın yaratılışı duyulur bu ara
    Duyulmaz ama duyulur
    Başlar çünkü onlar da; yani pul, su gürültüsü, dua
    Başlar bir insan gibi; süreyi, düzeni ölümü taşımaya

    Sabah. Duvarda gün tanrıları
    Birinin süresiz terlik giyeceği tutmuştur yukarı katta
    Aşağıda
    İskemle gıcırtısı, ayak
    Tütün kokusu, koku
    Yaz kelebeği tadında bir soluma
    Yer değiştirme, kımıltı
    Tekrar soluma
    Kadın
    Sessizlik.


    II

    Gün ışır iyiden iyiye, odanın orta yerinde bir kayalık
    Sarı bir kertenkele... onunla her şey bir iki sıçrar, durur
    Başkaldırır, düşer
    Bir çorak bağırışı, bir taşın ikiye bölünmesi işitilir. Sonra?
    Bir su arayışı, bir bozgun... Biz buna benzer her şey diyoruz, her şey her şey
    her şey
    Çünkü o, kadın
    Uzanır, sağar bir yokluğun içinden
    Gene bir yokluğu sağlar, üşenmez
    Bir gül çukuru tersine döner, bir alev kıyısı doğurganlaşır
    Çıkar boş kıyılardan katılaşmış akşamüstleri
    Böler o bakışları bir sarkaç gibi binlere
    Ama bir zaman gibi değil, bir sarkaç gibi böler
    Yani olanlar olmuştur bir kere
    Bir kartal donakalmıştır sıcaktan. Bir U sesi duyulur
    Yaratılmaya uygun bir ses, U
    Uzağa bakar kartal. O kadar bakar ki, bakmaz
    Taş kesilmiştir taş, boynu ileri düşmüştür
    Tanrım bize bir salıncak!
    Çok çabuk geçmek için şu olup bitenleri
    Bir daha, bir daha, bir daha
    Unutmak unutmak unutmak
    Tanrım!
    Taş kesilmemek için taş
    Bunu evrenin sonsuzluğu diye yorumlar varlığı olmayan bir söz

    Kadınsa kımıldamak ister, olmaz
    Yer değiştirmek ister, olmaz
    Solumak birdenbire
    Gene olmaz
    Olacak bir şey boşuna aranır, boşuna boşuna boşuna
    Bir kaya daha çatlar
    Başlar ufacık taşlar yuvarlanmaya
    Eser bir silinti, bir sisin dağılışındaki öz
    Çıkar o yunus balığı, o heykel
    Yaz kelebeği, kapı
    Sonra?


    III

    Sonra ne? Sabah! İyi bir gün başlar ne de olsa
    Tepeden tırnağa beyazlar giyinmiştir kadın
    Ne var ki bir kadın gibi değil, bir aşk, bir umut gibi değil
    Bir aralık gibi durur dünyada
    İşte bir soru!
    Okurken elinde tuttuğu; okumaz, gene elinde tuttuğu
    "Önce hep gece vardı" diyen bir kitapla
    Biz buna bir sorunun sınırsız gerilimi diyoruz
    Diyoruz; çünkü o kadın
    Ne yapsa, neye uygulansa
    Bir aralıktır şimdi dünyada
    Bir aralık, bir aralık!
    Yıllanmış ağaç kabuklarında bir yara
    Bir geçit, bir su akıntısı, bir bıçak izi
    Ve batık gemilerden şimdiye arta kalan
    Bir batışın korkunç, ama hiç bitmeyecek izlenimi
    Tanrım ona bir salıncak!
    Bir gidip bir geliversin diye boşlukta
    Umutla, erinçle, tutkuyla
    Kendine kendine kendine katlanarak
    Hani görmeden daha, bilmeden darıldığı kendine
    Tanrım
    Ona bir salıncak!
    Tam burda
    Gözlüklü, kış akşamları yüzlü bir bahçıvan
    Sorar o sokak kedisinin dilindeki hızla
    Sorar o çiçekleri -bir çiçek olmayan yalnız- sorar sorar sorar
    Nereye kadar bilinmez
    Hani bir sormasa... korkunç!

    Hani bir çalgıcı vardı, başını çalgısına koymasa uyuyamaz
    Sonra?
    Sonra ne? İşte bir çamur gibi sıvanmış odaya
    Karanlık bir kilisenin
    İhtiyar zangoçunun ağzıyla
    Günaydın!
    İyi bir gün başlar ne de olsa


    IV

    İyi bir gün başlar. Dünyadayız artık. Dünya!
    Şu tatlı pencereniz. Sizin. Bunu anlamayacak ne var? Pencere
    Tanıklık ediyor işte. Gün mavisi bir şey. Tanıklık ediyor
    Pek açık değil. Değil de... Size. Tanıklık ediyor bir de
    Bunu evrenin sonsuzluğu diye yanıtlar varlığı olmayan bir söz
    Yok canım! kimsenin bir şey dediği yok, söylenmiş bazı sözler yaşıyor, o kadar
    İşte
    Yaşamış bir kadın yaşıyor orada
    Yitmek, hani durmadan yitmek, ulaşmak bir aşkınlığa
    Var ya
    Orada
    Tek imge kayalardır, işte orada
    Yaşar hiç konuşmadıklarınız, işte orada
    Dışa vurmadıklarınız, şimdi orada
    Her şey hep kayalardır; otlar da böcekler de, sular da
    Günler de, zamanlar da
    -Görünen bir zamandır çünkü orada-
    Bir el yana düşmemiş, kaldı ki birden havada
    Değilse bir hareket bu, yalnız orada
    Orada
    Bir ayak boyu yerde, bir kadın
    Bırakılmış gibi yıllarca
    Tanrım ona bir salıncak!
    Taş kesilmesin diye taş
    Donakalmasın diye boşlukta.

    Hani o balıkçılla yarışan çaylağa
    Kırpışan gözleriyle bakan gemici
    Gibi
    Baksın o da görmeden
    Ne çıkar ustaymış, erginmiş uzağı görmekte gözleri.

    Tanrım size bir salıncak!

  • YORUM BIRAKMAK İÇİN ÜYE OLMALISINIZ !

    ÜYE OLMAK İÇİN TIKLA

    Benzer Konular

    1. Edip Cansever / Umuş
      Konu Sahibi Kübra AKÇİMEN Forum ŞİİRLER-YAZILAR
      Cevap: 0
      Son Mesaj : 16.Şubat.2011, 02:05
    2. HALİDE EDİP'E TELGRAF
      Konu Sahibi Ayşe Turan BAL Forum MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
      Cevap: 0
      Son Mesaj : 06.Şubat.2010, 00:32
    3. SENİ GÜNLERE BÖLDÜM\Edip CANSEVER
      Konu Sahibi Kübra AKÇİMEN Forum ŞİİRLER-YAZILAR
      Cevap: 0
      Son Mesaj : 03.Aralık.2009, 21:33
    4. SALINCAK-EDİP CANSEVER
      Konu Sahibi KPSS2012... Forum ŞİİRLER-YAZILAR
      Cevap: 5
      Son Mesaj : 27.Ağustos.2009, 22:39
    5. HALİDE EDİP ADIVAR
      Konu Sahibi Rabia PEKKAN (rpekkan) Forum YAZARLAR VE ŞAİRLER
      Cevap: 0
      Son Mesaj : 07.Haziran.2009, 16:36

    Yetkileriniz

    • Konu Acma Yetkiniz Yok
    • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
    • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
    • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
    •  

    Giriş

    Facebook ile Baglan Giriş