Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış,

yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.

Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.

Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve 'biraz beklemesini ve röntgen
çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını
inceleyeceklerini' söylemişler.

Yaşlı bey huzursuzlanmış;

"acelesi olduğunu, röntgen istemediğini" söylemiş.


Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar.

"Eşim huzur evinde kalıyor.Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum" demiş.

"Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz" deyince.Yaşlı adam üzgün bir ifade ile ;

"Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor,hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor" demiş.

Hemşireler hayretle ;

"Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?"diye sormuşlar.

Adam buruk bir sesle ;

"Ama ben onun kim olduğunu biliyorum" demiş...

GELEN E-MAİLİ İLK OKUDUĞUMDA BEN DE ÇOK ETKİLENMİŞTİM.

NE GÜZEL BİR SADAKAT ÖRNEĞİ.

NE GÜZEL EŞİNİN KÖTÜ GÜNÜNDE BİLE HEP YANINDA OLABİLMEK.

Teşekkürler güzel paylaşım için

bu gece çok rica etcem galiba

r@m@z@n Nickli Üyeden Alıntı

bu gece çok rica etcem galiba

sayemde

Cemile ÖZTÜRK Nickli Üyeden Alıntı

sayemde

sağolun hocam

duygulandım yaaa
teşekkürler paylaşım için ...

rica ederim