bende her acıya eyvallah deyip geçmesini iyi bilirdim ama gel gör ki bazıları çekilmesi kutsal çile misali...umut dalları

şehirden şehire fark vardır dediler evet dedim bende
örneğin;
birinde yarin vardır ötekinde ise yalnızlığın...umut dalları

arka mahallerde yaşanırken binlerce acılar siz mutluluk parklarında at koşturmaya devam edin efendiler...umut dalları

Kirpiklerimin arkasındaki dünyam, gözlerimi her açıp kapattigimda Kirpiklerimin ucundan tutunan gölgem.
Göz kapaklarımin sahibesi kaşlarım kalbimize giden en güzel yol.

Zamanin ansızın bi ruya gibi geçtiği bir omurde yaşıyoruz .. ömür, karanlik.. aydınlığı gizlemis perde gibi yüzüme. Benim en büyük aydınlığım, gölgem. Bekleyişler hüzün dolu gitsem acı kalsam keder. Neyleyim bu ömrü karanlık ellere aldanip hangi hayallere yelken acayim? Hani nerde benim umudum, umut ışığım ? Ben oraya gidiyorum gölgeme ışık olmaya ..

Eğer bana evet dersen bırakırım şairliği şairlik, zaten mutsuz adam işi.. senden alâ şiirmi var.. baba olur evime ekmek getiririm.... ☺☺

gözlerindeki mahsumiyetmiydi yoksa dilindeki muhabetmiydi yüreğimin yüreğine akmasına sebebiyet...umut dalları

bize acıyı sevdirtenlere bellkide teşekkür etmeliyiz direnç kazandığımız insanlar karşısında dimdik ayakta durabildiğimiz için...umut dalları

şiirler tüm yaşanmışlıkların ardından yakılmış ağıtlar gibidir...umut dalları

bu bir döngüdür işte;
birileri gelirken birileri ise çoktan gitmek üzeredir...umut dalları