benimde sık sık hatırladığım ve anlattığım anlamlı bir hikaye.
başkasını değil evet önce kendimizi düzeltmeliyiz.tamam da nereden başlayalım.herşeyi eleştirmemizden mi,çözüm değil problem sunmamızdan mı,tv nin karşısında saatlerimizi geçirmemize rağmen 1 kitabı bile kendimize çok görmemizden mi,sıcak evimizde rahat uzanmışken dünyadaki aç insanları duyarsızca her gün baktığımız acı bir manzara gibi izlememizden mi,arkadaşlarımızı-dostlarımızı umarsızca terkedişimizden mi,üç-beş gün giyeceğimiz bir kazağa 50 tl verirken ihtiyaç sahibi birine 10 tl yi çok görmemizden mi,kapı komşumuzu tanımayışımızdan mı,kuru ekmek bile bulamayanlar varken umarsızca döktüğümüz yemeklerden mi...nerden başlayalım???
(arkadaşlar sözüm size değil.benim yaşadığım ve gördüğüm haller bunlar)

hayatımızın diğer yüzüne bakarak düzelteceğimiz çok şey var elbetteki..çok güzel bir yazı teşekkürler öncelikle:!
ama bakamıyoruz hayatın gün içinde getirdiği telaşlar uğraşlar ve düşünceler içinde diğer yüzüni çevirecek gücü belkide hiç bulamıyoruz