sevinçlerimizi sevdiklerimizle paylaşabiliyoruz ama hüzünleri içimizde yaşamayı tercih ediyoruz(en azından benim için öyle)
hüznü paylaşamayınca içte yaralar oluyor sular topluyor
kendimizi yiyip bitiriyoruz
o yüzden sevinçler değil hüzünler iz bırakır bence