Emel Öğretmenim.benimde stajlarımda bu soru zaman zaman aklıma gelirdi.öğretmen olunca ilk gün ne yapacağım diye.teşekkür ederim sağolun,varolun sizden öğreneceğimiz çok şey var..çok güzel düşünmüşsünüzbu yazınızı saklayıp öğretmen olunca tekrar okuyacağım

Arz Nickli Üyeden Alıntı

Emel Öğretmenim.benimde stajlarımda bu soru zaman zaman aklıma gelirdi.öğretmen olunca ilk gün ne yapacağım diye.teşekkür ederim sağolun,varolun sizden öğreneceğimiz çok şey var..çok güzel düşünmüşsünüzbu yazınızı saklayıp öğretmen olunca tekrar okuyacağım

Şunun şurasında öğretmen olmana ne kaldı ki arzu'cuğum?

Bu yıl nasıl olsa stajın var yine. zaten öğretmensin.

emel67 Nickli Üyeden Alıntı

Ağlayan çocuk varsa ilk gün hiç zorlamayın, Çocuklarınız ilk kez okul yüzü görmüş olabilir, ekte vereceğim yazıyı ilk gün, kayıt evrakları ile birlikte velilerinize verin. Ve yarın kendisini burada bekleyeceğinizi söyleyin.

Ertesi gün, sonraki gün de çocuk ağlamaya devam ediyorsa verdiğiniz yazıyı okuyup okumadıklarını araştırın. ( Bu yazıyı kendim hazırladım, gerçekten süper etkili oluyor ve ben haziran ayı kayıt evrakları ile velilere veriyorum.)

https://onceokuloncesi.com/dosya/upl...332a3635e2.doc

paylaşım içinde teşekkürler yalnız ben ekteki yazıyla ağlayan çocuk arasında bağ kuramadım. rica etsem anlatırmısınız

Emel öğretmenim çok doğru şeyler paylaşmışsınız,teşekkür ederiz.Öğretmenlikte tecrübe insanı değiştiriyor derlerdi de pek inanmazdım ama bunu her geçen sene daha iyi anlıyorum,hatalarımı daha iyi farkediyorum.Önceki yıllarımda ilk zamanlar sınıfa sürükleye sürükleye soktukları,kendini yerden yere atan bir öğrencim vardı,velisiyle çok tartışmıştım,bu çocuk mümkün değil alışmaz,şu anda hazır değil,seneye gönderin diye,veli de senin işin zoru başarmak,kolayı herkes yapar,bu çocuk mecbur alışacak diyordu..Çok kızmıştım,yaptığı yanlışlar çoktu ama yine de o haklı çıkmıştı,sınıfa kadar hergün güvenliğin kucağında çırpınarak da girse,sınıfa girdiği anda sanki başka biri oluyordu,sınıfa,bana,arkadaşlarına alışmıştı. Alışamadığı için geri gönderdiğim çocuklar da oldu,mesela biri 3 buçuk yaşındaydı,hiç kucağımdan inmiyordu,saatlerce benim annem sen olur musun diye ağlıyordu,sonunda benim de yüreğim parçalanmıştı,ben de oturup onunla ağlamıştım,o gün çocuğun velisi beni göz yaşları içinde görünce ikna oldu Bir çocuk gelmişti,annesi çok asi,sinirlidir deyip bırakıp gitmişti,anne gittikten sonra” annemi çağır” diye ağlamaya başlamıştı,tamam canım gel arayalım,çağıralım diye telefona giderken bana tekmeler,yumruklar savurmaya başlayınca,"bana bak ben senin arkadaşlarına ya da annene benzemem ben öğretmenim,ben sana vurmam ama vurmaya devam edersen ben de vururum o zaman hastanelik olursun" demiştim ve her an vurabilirmişim gibi bir bakış ve duruş takınmıştım,vurmayı bırakmıştı..Yöntem yanlış gelebilir ama o anda bunun dışında hiç ama hiç bir şey işe yaramayacaktı bunu anlamıştım,diş gösterince sakinleşmişti..birilerinin ona her istediğini yaparsa,sonuçlarına katlanmak zorunda kalacağını göstermesi gerekliydi...İnsan öğretmenlik hayatı boyunca çok değişik durumlarla ve çocuklarla karşılaşıyor,öğretmenlik çok çok zor,sorumluluğu çok fazla ama bir o kadar da keyifli,manevi olarak tatmin edici bir meslek..Benim yeni öğretmen arkadaşlara tavsiyem öğretmenlik hayatlarında karşılaşacakları hiç bir zorluk karşısında yılmamaları,zaman bir çok şeyin ilacı olacaktır,bunun dışında velilerle iletişimde üsluba,samimiyetin dozuna dikkat etmeleri,özellikle bahçe oyunlarında çocukların okul dışına çıkmamaları için çok dikkatli olmaları,büyük yaralanma ve kazalara karşı hareketli oyunları çok kontrollü oynatıp,çocukları sınıfta başında kimse bulunmayacak şekilde bırakmamaları(çocukları stajyere bırakıp alışverişe çıkanı bile duymuştum),hep güler yüzlü olup,günlük hayattaki sorunları okulun kapısında bırakmaları,bir de makas kullanımlarında çok çok dikkatli olmalarıdır.Ne yazık ki makasla ilgili de kötü bir anım var,faaliyette yardım isteyen bir çocuğa nasıl keseceğini anlatırken,bir çocuk başka bir çocuğun aniden makasla kulağını kesiyor,allahtan çok büyük bir kesik olmasa da kıkırdağa dikiş atılacak kadar da büyük bir kaza meydana geliyor.Tabi o an kulağı kanlar içinde görünce,parça koptu diye,benim de ömrümden en az 10 sene kopup gitmişti,o olaydan sonra öğretmenlikten soğumuştum,sürekli mesleğimi,kendimi sorguladığım bir travma dönemi yaşamıştım,velisi çok panik biriydi,o günlerce uyumamıştı,yememişti,o da ayrı bir travma geçirmişti.böyle zamanlarda birilerini suçlama ihtiyacı doğuyor insanda,buna rağmen beni pek suçlamamıştı,öbür çocuğun velisi arayıp geçmiş olsun ya da bir özür konuşmasında bulunmadığı için onu az kalsın mahkemeye verecekti,onunla bozuşmuştu..Bu olay aklıma geldikçe kendimi sorgulasamda bir türlü hata bulamıyorum kendimde,bu daha çok dokunuyor aslında,çünkü ben de bir hata yoksa o an;bazı ebeveynlerde,çocuklarda,sistemde,yönetmeliklerdeki sınıf mevcudunda,bu sınıf mevcutlarına tek öğretmen verilmesinde,yardımcının yasak olmasında,bilemiyorum belki de anasınıfında makas kullanılmasında hata var,bu da demek oluyor ki her an böyle olaylarla karşılaşma olasılığım var...Şimdi sene başındayız,oyun hamuru için alınan oklavayı arkadaşına fırlatmaya kalkan oldu,süpermen mi olmalıyız diyorum bazen,çocuğa yakındım ki elle müdahale ile engelledim ama uzak olsam dinlemeyip atacak bir çocuktu,sınıfta kafasında damar pıhtılaşması olan ve darbe almaması gereken de bir çocuğum var,her an diken üstündeyim yani...Yasaklar da engel olmuyor bazen,ben oklava vermesem tahta blok atabilir..vb Çok konuştum,çok dertliymişim sanırım,ben de şimdi farkettim,daha yazsam sayfalarca yazacağım sanki..Kısa kesmeye çalışırsam..bu sebeplerle öğretmenlikte gözümüzü dört açıp her an dikkatli olmalı,riskleri en aza indirgemeye çalışmalıyız,gerisi zaten eğitim,bu da sonuç alındığında keyif veren yanı..Tüm atanan arkadaşlara yeni eğitim öğretim yılında başarılar diler,atanamayanlara sabır,umut ve şans dilerim..

Eeftelya_1985; uyarın için teşekkürler. Yanlış dosya yüklemişim. TEKNİLK HATA

Özür dilerim. Hemen değiştiriyorum.

emel67 Nickli Üyeden Alıntı

Eeftelya_1985; uyarın için teşekkürler. Yanlış dosya yüklemişim. TEKNİLK HATA

Özür dilerim. Hemen değiştiriyorum.

önemli değil ama bende kimse bu konuda yorum yapmayınca hakkaten problm bende heralde,bir ben anlayamıyorum galiba diye düşündüm ne yalan söyleyim

dramaqueen Nickli Üyeden Alıntı

Emel öğretmenim çok doğru şeyler paylaşmışsınız,teşekkür ederiz.Öğretmenlikte tecrübe insanı değiştiriyor derlerdi de pek inanmazdım ama bunu her geçen sene daha iyi anlıyorum,hatalarımı daha iyi farkediyorum.Önceki yıllarımda ilk zamanlar sınıfa sürükleye sürükleye soktukları,kendini yerden yere atan bir öğrencim vardı,velisiyle çok tartışmıştım,bu çocuk mümkün değil alışmaz,şu anda hazır değil,seneye gönderin diye,veli de senin işin zoru başarmak,kolayı herkes yapar,bu çocuk mecbur alışacak diyordu..Çok kızmıştım,yaptığı yanlışlar çoktu ama yine de o haklı çıkmıştı,sınıfa kadar hergün güvenliğin kucağında çırpınarak da girse,sınıfa girdiği anda sanki başka biri oluyordu,sınıfa,bana,arkadaşlarına alışmıştı. Alışamadığı için geri gönderdiğim çocuklar da oldu,mesela biri 3 buçuk yaşındaydı,hiç kucağımdan inmiyordu,saatlerce benim annem sen olur musun diye ağlıyordu,sonunda benim de yüreğim parçalanmıştı,ben de oturup onunla ağlamıştım,o gün çocuğun velisi beni göz yaşları içinde görünce ikna oldu Bir çocuk gelmişti,annesi çok asi,sinirlidir deyip bırakıp gitmişti,anne gittikten sonra” annemi çağır” diye ağlamaya başlamıştı,tamam canım gel arayalım,çağıralım diye telefona giderken bana tekmeler,yumruklar savurmaya başlayınca,"bana bak ben senin arkadaşlarına ya da annene benzemem ben öğretmenim,ben sana vurmam ama vurmaya devam edersen ben de vururum o zaman hastanelik olursun" demiştim ve her an vurabilirmişim gibi bir bakış ve duruş takınmıştım,vurmayı bırakmıştı..Yöntem yanlış gelebilir ama o anda bunun dışında hiç ama hiç bir şey işe yaramayacaktı bunu anlamıştım,diş gösterince sakinleşmişti..birilerinin ona her istediğini yaparsa,sonuçlarına katlanmak zorunda kalacağını göstermesi gerekliydi...İnsan öğretmenlik hayatı boyunca çok değişik durumlarla ve çocuklarla karşılaşıyor,öğretmenlik çok çok zor,sorumluluğu çok fazla ama bir o kadar da keyifli,manevi olarak tatmin edici bir meslek..Benim yeni öğretmen arkadaşlara tavsiyem öğretmenlik hayatlarında karşılaşacakları hiç bir zorluk karşısında yılmamaları,zaman bir çok şeyin ilacı olacaktır,bunun dışında velilerle iletişimde üsluba,samimiyetin dozuna dikkat etmeleri,özellikle bahçe oyunlarında çocukların okul dışına çıkmamaları için çok dikkatli olmaları,büyük yaralanma ve kazalara karşı hareketli oyunları çok kontrollü oynatıp,çocukları sınıfta başında kimse bulunmayacak şekilde bırakmamaları(çocukları stajyere bırakıp alışverişe çıkanı bile duymuştum),hep güler yüzlü olup,günlük hayattaki sorunları okulun kapısında bırakmaları,bir de makas kullanımlarında çok çok dikkatli olmalarıdır.Ne yazık ki makasla ilgili de kötü bir anım var,faaliyette yardım isteyen bir çocuğa nasıl keseceğini anlatırken,bir çocuk başka bir çocuğun aniden makasla kulağını kesiyor,allahtan çok büyük bir kesik olmasa da kıkırdağa dikiş atılacak kadar da büyük bir kaza meydana geliyor.Tabi o an kulağı kanlar içinde görünce,parça koptu diye,benim de ömrümden en az 10 sene kopup gitmişti,o olaydan sonra öğretmenlikten soğumuştum,sürekli mesleğimi,kendimi sorguladığım bir travma dönemi yaşamıştım,velisi çok panik biriydi,o günlerce uyumamıştı,yememişti,o da ayrı bir travma geçirmişti.böyle zamanlarda birilerini suçlama ihtiyacı doğuyor insanda,buna rağmen beni pek suçlamamıştı,öbür çocuğun velisi arayıp geçmiş olsun ya da bir özür konuşmasında bulunmadığı için onu az kalsın mahkemeye verecekti,onunla bozuşmuştu..Bu olay aklıma geldikçe kendimi sorgulasamda bir türlü hata bulamıyorum kendimde,bu daha çok dokunuyor aslında,çünkü ben de bir hata yoksa o an;bazı ebeveynlerde,çocuklarda,sistemde,yönetmeliklerdeki sınıf mevcudunda,bu sınıf mevcutlarına tek öğretmen verilmesinde,yardımcının yasak olmasında,bilemiyorum belki de anasınıfında makas kullanılmasında hata var,bu da demek oluyor ki her an böyle olaylarla karşılaşma olasılığım var...Şimdi sene başındayız,oyun hamuru için alınan oklavayı arkadaşına fırlatmaya kalkan oldu,süpermen mi olmalıyız diyorum bazen,çocuğa yakındım ki elle müdahale ile engelledim ama uzak olsam dinlemeyip atacak bir çocuktu,sınıfta kafasında damar pıhtılaşması olan ve darbe almaması gereken de bir çocuğum var,her an diken üstündeyim yani...Yasaklar da engel olmuyor bazen,ben oklava vermesem tahta blok atabilir..vb Çok konuştum,çok dertliymişim sanırım,ben de şimdi farkettim,daha yazsam sayfalarca yazacağım sanki..Kısa kesmeye çalışırsam..bu sebeplerle öğretmenlikte gözümüzü dört açıp her an dikkatli olmalı,riskleri en aza indirgemeye çalışmalıyız,gerisi zaten eğitim,bu da sonuç alındığında keyif veren yanı..Tüm atanan arkadaşlara yeni eğitim öğretim yılında başarılar diler,atanamayanlara sabır,umut ve şans dilerim..

Öğretmenim; Öyle güzel anlatmışsın ki...

Önümüzde, arkamızda, sağımızda solumuzda gözümüz olmalı.

Gerçekten çok talihsiz olaylar yaşamışsın. kulak olayı beni çok etkiledi.

Her öğretmenin başından geçen o kadar değişik olaylar oluyor ki...

Ben de küçük nesnelerden söz edeyim. Özellikle küçük yaş grubunda asla boncuk gibi minik nesneler bulundurmayın.

Malatya 2. ordu lojmanlarında görev yaparken 3-4 yaş grubu öğretmeniydim.
''Sepetimde 10 kiraz'' isimli bir oyun var. 4 küşü oynuyor. sepet dökülüyor, ağaçtan kirazlar toplanıyor. Kısaca bir matematik oyunu. Oyun oynayan çocukların başındayken, çocuklardan biri kirazı aldı, burnuna soktu. Kirazların sapı var, ama çocuğun burnuna soktuğu pilastikten yapılmış bu kirazın sapı yok. Sümkür, diyorum, sümküremiyor. Yanımızda revir vardı, hemen askeri ambulansa attığım gibi doğru hastaneye gittik. Dr. yatırmamı istedi. ben karşı çıktım. yattığı zaman daha çok içeri kaçacak diye. bu arada Dr müşahade odasında gerekli alet yok diye yukarı çıktı, çocuk şaşkın, ve masayı, hastahaneyi görünce korktu. Ben de sümkürmesi gerektiğini ,yoksa doktorun alet ile çıkaracağını söyledim. Çocuk sümkürdü, olay çözüldü.

Çok şükür öğretmenlik hayatımda başka tehlikeli bir durum yaşamadım. İnşallah bundan sonrada yaşamam.

Alaha emanet ederek sınıfa giriyoruz, minik meleklerimizi...

Hepsini görünür görünmez kazalardan, belalardan Allah korusun.

emel67 Nickli Üyeden Alıntı

Şunun şurasında öğretmen olmana ne kaldı ki arzu'cuğum?

Bu yıl nasıl olsa stajın var yine. zaten öğretmensin.

Teşekkür ederim ama ben daha kendime Öğretmen diyemiyorum öğrenmem gereken daha çok çok şey var.2 yıl sonra Öğretmenim nasipse
bu senede teorik derslerim var.3 ve 4 de stajlarım var Emel Öğretmenim
stajları iple çekiyorum zaten çok özledim çocuklarla birarada olmayı

Bende ekteki dosyayı indirdim.baktım.alaka kuramamıştım.Emel Öğretmenimi görünce soracaktım.buraya yazmadım niyeyse

Ayrıca dramaqueen uzun yazın için sağol

Tam da zamanında bu güzel bilgileri bizimle paylaştığınız için çok teşekkürler Emel öğretmenim

paylaşımlarınız çok güzel teşekkür ederim.ana sınıfı ögretmenligi ,dışardan çok kolay görünüyor ama çok zor.Allah küçük melekleri korusun.