Bu haberi okuyunca bile çok heyecanlandım.ben sınıfıma yarı kapalı cezaevi diyorum. inanın 12:30 dan 17:30 a kadar hergün sınıftan dışarıya adım atmıyorum. bunalıyorum sıkılıyorum verimim düşüyor,çocukları duymaz hale geldiğim bile oluyor.bazen kendimi kapının önüne atıp, kapıyı kapatıp gözlerimi kapatıp kendime gelmeye çalışıyorum.yardımcım yok öğrenci sayım çok.birde buna müdürün: yönetmelik böyle sınıftan dışarı çıkamazsın diretmesi yapıp,işi uyarı cezası vermeye kadar götürmesi,velilerin kaprisleride eklenince iyice bunalıyorum.mesleğimi ve cocukları sevmeme rağmen 45 yaşından sonra bu işi yapmaya niyetim yok.çünkü çok zor.yazıyı okuyunca müdürün bana yaşattıkları aklıma geldi ve sizinle paylaşmak istedim.tabi yaşadıklarım bukadar kısa ve basit değil.çektiklerimi bir ben bilirim.inşallah bizler içinde bi güzellik düşünürler.ama bunun için birlik olmak ve bişeyler yapmak gerektiği kesin.lütfen sizde sessiz kalmayın.insanın iki arkadaşını görmesi, bikaç fikir alışverişinde bulunması, kafasını dağıtması,konsantrasyonunun artması için gereklidir.ben bir defalık 10 dakikaya bile razıyım.aslında anasınıfı öğrencilerinin teneffüs yapmasında ne sakınca var pek anlamıyorum.öğrenciyi bukadar koruyup kollamayı sadece bizler yapıyoruz oysa veliler bile cocuklarını bukadar kollamıyorlar.kapıdan aldıktan sonra yada öğlen geldiklerinde bile bahçede serbest bırakıyorlar.diğer çocukların arasında koşturup oynayıp kaynaşıyorlar ,aslında öylede olması gerekmezmi.sanki sokakta sürekli peşindenmi koşturuyorlar.anasınıfı öğrencisinin 1. sınıf öğrencisinden ne farkı var.belli bir uyum döneminden sonra onlarda teneffüse çıkmalılar bence.sevgiler.