hocam bence kararlı ve net bir duruş sergileyin. kesinlikle şımarıklığa taviz vermeyeceğinizi, sizin o sınıfın öğretmeni olduğunuzu, onların da size saygı duymak zorunda olduklarını açık açık söyleyin. sizin de bir aileniz olduğunu, ailenizi çok özlemenize rağmen, bazen hasta olmanıza rağmen, yapacak bissürü işiniz olmasına rağmen, hatta bazen istemeseniz bile okula gittiğinizi, bunu sadece kendilerine bir şey öğretebilmek için yaptığınızı güzelce anlatın. karşılığında da istediğiniz tek şeyin birazcık saygı olduğunu söyleyin. "ben sizin anneniz değilim, babanız değilim, komşunuz ya da akrabanız da değilim. ben sizin öğretmeninizim, size iyi şeyler öğretebilmek için buradayım ve bana saygı duyacaksınız. terbiyesizlik, şımarıklık istemiyorum. okul kurallarına uyamayan, büyüklerine saygısızlık yapan çocuklar bence okula gelebilecek kadar büyümüş çocuklar değiller. çünkü bu hareketleri bebekler yapar, biberonla süt içen, altına çişini yapan kardeşleriniz var ya sizlerin.. işte onları okula almıyoruz, biraz daha büyümeniz gerekir diyoruz. çünkü onlar bebek oldukları için böyle davranırlar, şımarıklık yaparlar ama sizler artık büyük çocuklar oldunuz. biz sizi bu sebeple okula aldık. kayyu var ya çizgi film, hiç izlediniz mi? o da okula gidiyor, eğer izlediyseniz görmüşsünüzdür öğretmenine hiç böyle kötü hareketler yapmıyor... sizler de onun gibi bir çocuk olduğunuz için, okula gelebilecek kadar büyüdüğünüz için okula gelebilmeye hak kazandınız. ama hala bebek gibi davranan çocuklar görüyorum ben bu sınıfta ve hiç hoşuma gitmiyor. gibi konuşmalar yapıp bir de güzel ödül panosu oluşturursunuz... ödül panosu için pratik olsun diye ben her çocuktan bir çorap teki istedim, üstünde çocuğun resmi var. olumlu davranan çocuğun çorabına bir yıldız atıyorum, olumsuzlardan yıldız çıkarıyorum. hafta sonunda en çok yıldız alana oyuncak hediye ediyorum ve çok etkili oluyor...

ama anlattığınız çocuk bunlara rağmen düzelmezse, veli de işbirliği içinde olmazsa yapacak çok fazla bi şey yok hocam. almayı düşünürlerse alsınlar, sonuçta hiçbir çocuğu anne babasından daha fazla düşünemeyiz... kendi çocukları için en uygun şeye kendileri karar versinler.. idareye de durumu anlatın, kendimi güvende hissedemiyorum, yaptığım işe konsantre olamıyorum, mutsuz bir şekilde geliyorum ve idare olarak bana yardımcı olmanızı, yol göstermenizi umuyorum deyin...

allah büyük sabır versin... ama şöyle de bi şey var hocam, her yıl her sınıfta oluyor böyle şeyler, yalnız değilsiniz bu konuda.