Benim de böyle bir öğrencim vardı.Annesini bir hafta sınıfta tuttum, daha sonra sınıfın dışında beklettim.1 dönem boyunca sınıfın dışında bekledi.2.dönem artık gelmemesini söyledim, çocuğa ise, sürekli korkmamasını, onu hepimizin çok sevdiğini söyleyerek telkinlerde bulundum.
2.dönemin başından beri annesine, çocuğunu günde 2 kez aramasını söyledim, 2 hafta günde 2 kez aradı, artık 1e düşürdük.Şimdi bana, öğretmenim annemi arar mısın bile demiyor, oyuna ve etkinliklere dalıp gidiyor.
Bu sorun çözülünce annesi-babası ve ben bir ohhh çektik...
Çok yorulduk, çok sabrettik ama başardık.
Bu konularda sürekli yöntem değiştirmek ve çocuğa kızmak çok yanlış, sabır göstermeli ve ''kademeli yaklaştırma'' tekniğini kullanmalıyız.
Kolay gelsin size de, umarım sorununuz çözülür...
benim de vardı öle bi öğrencim.hiç umursama,görmezden gel.diğerleri yaparken o da katılır etkinliklere.