Ne kadar acı çeksem de kimseyle değişmem kendimi... Değişmem kederimi, kimsesiz birinin kederiyle... Kederimde, sen varsın... Kederimde senin kimsesizliğin var... Kederimizde masumiyetinin ardında gizlenmiş kölülüğün var. Ona engel olmak istemiyorsun, engel olmadığın bu kötülüğün sana büyük bir ıstırap veriyor..

Kederimde, içindeki kötülükten duyduğun ıstırap var... Öyle çok yaşattım ki seni içimde, işte yıllar sonra sana dönüştüm... Ne varsa sende, insana, hayata, yalnızlığa dair; bende de var...

Sana baktığım yerde sen olmasan bile, orada boşluğun bile olsa, ben bakarım yine oraya...

Senden başka kimsem yok benim... Çünkü ben seni, sen doğmadan önce sevdim, sevgili!..

Cezmi Ersöz/Melankoli Köpekleri