Bir kurbağa sürüsü ormanda yürürken,içlerinden ikisi bir çukura düştü. Diğer bütün kurbağalar çukurun etrafında toplandılar. Çukur bir hayli derindi ve arkadaşlarının zıplayıp dışarı çıkması mümkün görünmüyordu.
Yukarıdaki kurbağalar, boşuna uğraşmamalarını söylediler arkadaşlarına :
�Çukur çok derin,dışarı çıkmanız imkansız.�
Ancak, çukura düşen kurbağalar onların söylediklerine aldırmayıp çukurdan çıkmak için mücadeleye devam ettiler. Yukarıdakiler ise hala boşuna çırpınıp durmamalarını, ölümün onlar için kurtuluş olduğunu söylüyorlardı.
Sonunda kurbağalardan birisi söylenenlerden etkilendi ve mücadeleyi bıraktı. Diğeri ise çabalamaya devam etti. Yukarıdakiler de, çırpınıp durarak daha çok acı çektiğini söylemeyi sürdürdüler.
Ne var ki, çukurdaki kurbağa son bir hamle daha yaptı, bu kez daha yükseğe sıçramayı başardı ve çukurdan çıktı.
Çünkü, bu kurbağa sağırdı. O yüzden, arkadaşlarının ümit kırıcı sözlerine kulak asmamıştı.

�Ümidini kaybetmiş bir insanın, başka kaybedecek bir şeyi yoktur�


alıntı

BEN BUNU BİLİYORDUM SÜPER BİR HİKAYEDİR.4 SENE ÖNCE ÖĞRENDİĞİM BİR HİKAYE BENİM HİKAYEM ÇÜNKİ BU HİKAYE SAYESİNDE BÖYLE MUTLUYUM
SAĞIRLIK İİİ BİŞİ BAZEN TAVSİYE EDERİM