Avustralyalı Nick Vujicic şimdi 26 yaşında ve bir yaşam gurusu. Dünyanın dört bir yanını dolaşıp “moral konferansları” veriyor. Yüzlerce insan onu dinlemek için bu konferanslara akın ediyor.

Doğuştan böyle… Ne kolları, ne de bacakları var. Sadece iki parmağı olan sağ ayağı var.
Hayata böyle bir dezavantajla başlamış ama bunu avantaja çevirmeyi başarmış. Şimdi her şeye sahip ama mutsuz insanlar bile onu dinleyerek moral buluyor.


Avustralyalı Nick Vujicic şimdi 26 yaşında ve bir yaşam gurusu. Dünyanın dört bir yanını dolaşıp “moral konferansları” veriyor. Yüzlerce insan onu dinlemek için bu konferanslara akın ediyor.

“Hayatın Daha Büyük Amacı” adlı DVD´si ise satış rekorları kırıyor.



“Kollar Yok, Ayaklar Yok, Sorun Yok” adlı kitabını yayına hazırladı ve yayınevi şimdiden best-seller olacağını açıkladı.

Tetra-amelia adlı bir sorun nedeniyla dünyaya böyle gelen Nick Vujicic, büyük zorluklar yaşadı. Okulda alay konusu oldu. Öyle ki, henüz 8 yaşındayken intiharı denedi. Ama 12 yaşında, dünyayı daha iyi anlamaya başladıkça, aslında herkesin bir sorunu olduğunu kavradı. Dahası üniversite bitirdi ve iyi bir finans planlama uzmanı oldu.

Henüz çocuk yaşta, başkaları için umut olabileceğini anlayan Nick Vujicic, “Hayatın her şeye rağmen yaşanmaya değer” olduğunu etrafındakilere anlatmaya başladı. O kadar başarılı oldu ki, sayesinde pek çok insan hayata yeniden bağlanmayı başardı.

Bugün Nick Vujicic´in, dünyanın dört bir yanından binlerce hayranı var.


(alıntı)

milyonlarca alkış bu Nick Vujicic'e..
sorunlarımızı sorun yapmamak için bu kişiyi aklımıza getirmek gerek..
çok teşekkürler bu güzel hayat dolu,başarılı en önmlisi umudunu yitirmemiş insanı bizle paylaştığınz için..

Hepimizin karşısına türlü engeller çıkıyor, önemli olan üstesinden gelmek. Nick çok iyi bir örnek.. Ders almalı ve elimizdekilerin kıymetini bilmeliyiz. Teşekkürler paylaşımınız için...

Kesinlikle ..mutlu olmak için aslında o kadar çok sebebimiz var ki..Bunları bize zaman zaman birilerinin hatırlatması gerekiyor Nick'te böyle biri.. Yeni umutlarla, sevgiyle ve sağlıcakla kalın

yazıyı okuyunca ve resimleri görünce kendimi çok nankör hissettim.kimi zaman olumsuzluklar karşısında öyle çaresiz hissediyorumki kendimi..neler var.. ne sorunlar var..
kendisini tebrik etmek lazım.

Facebookta videosunu izlediğimde bazı şeyleri ne kadar büyüttüğümü anladım..