Aslında bir kibrit yeter hepsini silmek için....

Tüm kavramlardan uzak,siyaha boyanmışken yeryüzü,yalnızlık.
İdam sehpasında ,boynunuzda kalın bir halat,gururunuzla dimdik durmaya çalışırken,tek dayanağınız olan taburenin bacağına gönülden,kimseye müsade etmeden tekme atmak...Kalbiniz kirli kanla acılar çekmeye başlarken,ciğerlerinizdeki son hava tanecikleriyle sevgiyi anlatmaya çalışmak;Nefessiz kalarak çırpınmak gibi... Aşk
...........

aşk mıdır insanı kuytulardan, karanlıklardan çıkaran, yoksa aşka öfke midir geçmişe isyan edip, özlemini çektiğimiz herşeye küstüren...aşk, kan sızan anıları savuran bir deli rüzgar mıdır? bir yığın sorudur belki de cevabını bulamadığımız, bulmaktan korktuğumuz...aşk mı insanı öldürür, insan mı aşkı öldürür... öfkeli bir hissin tende ve ruhta bıraktığı acı tortular, yaşanmışlıklar, siyaha dönen beyaz düşler...aşka yakarış...inadına aşka isyan...

teşekkürler paylaşımınız için...

Alıntı

aşk mıdır insanı kuytulardan, karanlıklardan çıkaran, yoksa aşka öfke midir geçmişe isyan edip, özlemini çektiğimiz herşeye küstüren...aşk, kan sızan anıları savuran bir deli rüzgar mıdır? bir yığın sorudur belki de cevabını bulamadığımız, bulmaktan korktuğumuz...aşk mı insanı öldürür, insan mı aşkı öldürür... öfkeli bir hissin tende ve ruhta bıraktığı acı tortular, yaşanmışlıklar, siyaha dönen beyaz düşler...aşka yakarış...inadına aşka isyan...

Aşk,avuçlarınızda tuttuğunuz bir tutam toprağın içinde,dallarına düşlerinizi,umutlarınızı bez parçalarına yazıp bağladığınız koca bir çınar ağacını büyütebilmektir.
Kimi zaman tohumu bozuk çıkar,
Kimi zaman avuçlarınız küçük kalır....Olan yine düşen hayallere,geçmişe olur.Avuçlarınızda çamur kalır.Bazen de kokusu siner...

Güzel yorumunuz için çok teşekkürler