Tek başına ıssız bir oda.Duvarda,kimi lanetler yağdırırken,kimi de gözyaşlarıyla ıslanmış dokunuşlardan kalan,geçmişe dair izler.Oturup insanların boş diye tabir ettiği duvara bakarken,aslında hatırlar izleniyor,anılar canlanıyor göz pınarlarında.Ayrılık sabahları pencerelerden süzülürken yine yalnız,yine kimsesiz,yine üşüyor beden...Sevgiyle büyütülen bebek, bir katilin elinde boğularak can veriyor.Ayrılığın...

Güzel yazınız için teşekkürler.