Bir şiir gibiydi dudakları.
Sustu ,
Susturuldu.
Tam alışmışken yaşamaya,
Kan çiçekleri açtı,
Savaşın ortasında.
Boynu yana düştü çocuğun,
Vuruldu.

Bir şiir gibiydi gözleri.
Kapandı.
Kapattılar.
Elleri barışa uzanmak istedi,
Ellerini kanattılar.


Elleri incecik bir dal gibiydi,
Saçları buğday sarısı.
Henüz başak vermişti umutları;
Kırıldı,
Kırdılar.

Ve çocuk,
Gülümsedi meleklere.
Melekler ağladılar.
Kocaman dünya,
Dar mı gelmişti onlara?
Barış için dediler,
Savaştılar, savaştılar…
Yeryüzündeki bütün çocukların
Yarınlarını çaldılar.


Ülkü Duysak
30.10.2009