|
|
|
bu kadar zor muydu hayata tutunmak
belki de bana kolay geliyordu
kolay geliyordu senin bir iki kelime konuşman
gözlerime umutsuzca bakıp ağlaman
bu kadar zormuy du o birkaç damlayı tutman
yine de kıyamıyordum sana
aslında sana değil, kıyamadığım kendi yalnızlığımdı
çünkü sen gidersen ben yalnız kalacaktım
bu ev,bu şehir senle gidecek ve ben hep arkandan bakacaktım.
ağlamaklı olacaktım yine ben...
ve bu kadar zor muydu söyle bana...
beni de alıp yanında götürmen
YÜREĞİNİZE KALEMİNİZE SAĞLIK...
saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün
zulüm biter.
menekşelerde açılır üstümüzde
leylaklarda güler.
bugünlerden geriye,
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler...
ADNAN YÜCEL /yer yüzü aşkın yüzü oluncaya dek
beğenmenize sevindim
çok güzel olmuş canımm ya bi anda duygulandım.. Kalbine ve elleirne sağlık.. devamını bekliyorumm
varlığımm Yokluğunaa bile aşıkk
kalemine sağlık, teşekkürler
rica ederim
çok ama çok güzel kesinlikle
Gözlerimi kör et kulaklarımı sağır,
Nefsime değil aşkına kul et beni,
Tövbe ateşinde yak küllerimi savur,
Rabbim sakın bırakma sımsıkı tut ellerimi.
teşekkür ederim
Kaleminiz daim olsun güzel olmuş (:
“İnsanın ölümden korkar gibi görünmesi bir yanılsamadır. İnsan, aslında yokluktan, yokluğun getireceği sonsuz ayrılıktan özellikle de kendinden sonsuz ayrılmaktan korkar. Ölümse, hem ayıran hem birleştirendir. Ayrılmak için ölmek gerekir. Ama buluşmak için de ölmek gerekir. Ölüm gibi ikili bir yapısı olan başka bir durum yoktur. Bu yönüyle ölüm ikili, zıt bir duygu uyandırır insanda. Onu çekici kılan, cazip hale getiren, taçlandıran da budur.”
rica ederim
Yetkileriniz
LinkBack URL
About LinkBacks
Alıntı ile Cevapla