Yemek yememek konusunda israr eden çocugunuza,zorlayarak,tenkit ederek veya rüsvet vererek yemek yedirmeye çalismak bu davranisi beslemekten baska bir ise yaramaz.
Yemek yememe sorunun nedenleri nelerdir?

Bu davranisa temel bir çok neden vardir. Genellikle çocugun dikkatleri üzerine çekerek kendini daha önemli hissetmek istemesidir.

Veya diger bir sebeb ise istahin çocuktan çocuga degismesidir.Bazi çocuklarda tipki kimi eriskinlerde oldugu gibi daha az istahlidir. Çocugun istahi az oldugu için anneler onu yemege zorlar oda reddeder. Bunun üzerine anne baba daha ileri giderek zorlama kandirma, ceza verme, tehdit etme yoluna basvurarakyemek zamanlarinin çocuk için bir kabusa dönüsmesine neden olur.

Böylelikle yemek ve yemek zamani ilgili kötü çagrisimlar zamanla gerçekten çocugun yemek yemege siddetli tepkiler vermesine neden olur.

Yemek yemekte zorluk çikaran çocugunuza uygulanacak en iyi yöntem yemek istemediginde "peki" diyerek,onunla ilgilenmemeli endise veya öfke ile bakmamali, olayin çok normal oldugu izlenimi vermelisiniz.Isterse yemegini oldugu gibi birakabilir, ama sade diger ögüne kadar hiç bir sey vermeme konusunda kararli olmalisiniz. Unutmayin 3-5 gün aç kalmakla çocuga hiç bir zarar gelmez.

Yemekte problem çiktiginda annenin en uygun davranisi söyle olmalidir: "Hepsini yemek zorunda degilsin, simdi aç degilsen bir sonraki yemekte yersin."

Böylece çocugun anneye direnç göstermek için bir nedeni kalmiyacaktir. Yemek öncesinde su küçük öneriler yemek zamaninin daha keyifli geçmesine yardimci olabilir.

-Çocugunuzun çok yorgun uykusuz olarak yemege baslamamasina dikkat edin.

-Yemek öncesinde yikanmis el yüz ve tarali saçlar onunu kendini daha zinde ve keyifli hissetmesini sagliyabilir.

-Yemek tabagi veya servisi desenli pariltili materyeller seklinde olursa çocuk ilgisi yükselebilir.

-Yemek masasini hazirlarken ondan yardim almaniz çocugunuzun kendine olan güveninin de artmasina yardimci olacaktir.

-Yiyecegi kadar yemegi tabagina kendi servis yapmasi yemegini tamamlamasina yardimci olabilir.

Tüm bunlara ragmen çocugunuz kilo kaybediyor,yenilenleri çikartiyor, yemek yemegi kesinlikle reddediyorsa bir uzmandan yardim almanizda fayda vardir.
Sevgilerimle,


Dr. Ahmet Balta

.ALINTIDIR.
www.saglikbilgisi.com

Çoğu zaman çocuklarımızla mücadeleler yaşar, onlarla bebeklikten itibaren pek çok konuda çatışmaya gireriz, ister istemez. Bu çatışmalardan en belirginidir yemek üzerindeki mücadele.


Çocuklar için yemek gelişimsel bir basamaktır. Yemek alışkanlığı çocuğun duygu durumuna, bağımsızlığına, bireyselleşmesine, motor gelişimine, ebeveynleri ile uzun dönem ilişkisine ve huyunun oluşumuna yol açar.


Yeme sorunların çocuk 1-2 yaşlarındayken kendini göstermeye başlar. Çocuk bağımsızlığını ilan etme yolunda ilk çabasını yemek seçerek veya yemeği reddederek dile getirir. Anne telaşlanır, korkar, kızar ve hatta suçluluk duyar. Böylelikle savaş başlamıştır. Her öğünde bu tansiyon hissedilmeye, hatta gittikçe şiddetlenmeye başlar. Bir kısır döngüye giren durum çocuğun gittikçe daha az yemek yemesine yol açacaktır. Daha da önemlisi bu karşı koyma ve çatışma çocuğun diğer davranışlarına da yansıyacak; uyku düzeni, tuvalet eğitimi ve istekleri ertelemede ebeveynler güçlük yaşamaya başlayacaktır.


Bebeklik dönemi(1 yaş) yeme davranışına bağlı problemleri üçe ayırabiliriz: anne sütünün yetersizliği ve normalin altında besleme çocuk doktorlarının müdahalesine ihtiyaç duyulacak bir durumdur. 2. problem özellikle anne sütü almayan bebeklerde rastlanan gereğinden fazla besleme sıkıntısıdır. Bu durumda annenin suçluluk duygusu ve sosyokültürel etkilerin önemli olduğu gözlenmektedir. Uzmanların önerisi ilk 6 ay anne sütü ile çoğu beslemek olmaktadır. Diğer taraftan günlük süt veya besin miktarı da çocuk doktorlarının önerdiği seviyeyi geçmemelidir. Sonuncu olarak anneler sık sık beslenme sonrası bebeklerin çeşitli yollarla besini çıkartmasından şikayet ederler. Bu durumda önerilen yemek öncesi ve sonrası bbeğin sakin bir ortamda olması, kucağa alınmaması, hareket halinde bırakılmaması ve öğünün gerekli miktarların üstüne çıkartılmamasıdır.


2-3 yaşlarında yeme problemleri daha sık meydana gelmekte, anneleri etkilemektedir. Bu yaşlar çocuk için zor yaşlardır, çünkü bebek kendi özgürlünü kazanmaya, bireyselleşmeye çalışmakla birlikte anne ve babasından da kopmamaya uğraşır. bu yaşlarda (özellikle 3 yaşında) bebek bedensel ihtiyaçlarının farkına varır, kaşık, çatal tutarak kendi beslenme ihtiyacını giderebilir. Anneler için bu durum pek çok açıdan zordur. Anne bebeğinin kendinden uzakla


Bu dönemde de 3 tür şikayetle anneler uzmanlara başvurmaktadır:

Yemek seçme
Yemeyi reddetme veya ağızda bekletme
Yemek esnasında ayağa kalkma dolaşma

Çocuklarımız sosyalleşmeye başladığı andan itibaren onları anaokulları, yuvalara göndeririz. 6 yaşından sonra ise artık okul çağı gelmiştir. Yeme davranışlarında sorun yaşayan ve bu davranışları artık pekiştirmiş bir çocuğun okul dönemi beslenme düzenini oturtmak da ebeveynler için güç bir durum haline gelebilmektedir. Bu nedenle anne-babalara çocuklarının küçük yaşlarından itibaren bir takım görevler düşmektedir.


ANNE-BABALARA ÖNERİLER:


Örnek olma
Zorlamama, tehdit etmeme
Kirlilik ortaya çıkmasına rağmen 1 yaşından itibaren çocukları kendi kendilerini beslemeye teşvik etme
Küçük öğünler, ufak lokmalar
Öğün içinde alternatif seçimine destek
Olumlu yeme davranışlarını sözel olarak ödüllendirme
Belirli yiyecekler için çok katı olmamaya çalışma
Kesin, kararlı ancak yumuşak disiplin
Öğünün süresi için önceden belirli zaman dilimi kararlaştırma
Tatlı, şeker, çikolatanın ancak çocuk yemeğini bitirdiğinde sunulması
Tabağın tamamen bitirilmesi konusunda ısrarcılıktan kaçınma
Yemek için masa ve sandalyeyi tercih etme, kucak, TV karşısından vs. kaçınma
Tüm yemek disiplininde tutarlılık

Uzm. Psk. Hande S. Ertaş