İyi bir ebeveyn çocuğunun ihtiyacının aslında telefon değilde; ilgi,sevgi ve kaliteli zaman geçirmekte olduğunu anlayacak düzeyde kendini geliştirmiş olmalı diye düşünmekteyim. Kendine bir kaç saatliğine özgür bir yaşam alanı oluşturmak için çocuğunu telefonun içindeki hayali bir dünyaya hapsetmek annenin ve yahut babanın çocuğuna yapabileceği en egoistçe düşünce diyebilirim.aynı zamanda çocuğunu gerçek dünyadan bu kadar uzaklaştırıp sürekli ve sürekli telefonunu onun ihtiyacını karşılıyormuş gibi eline veriyor olması ve çocuğunun ilgisini, sevgisini gün geçtikçe telefonuna arttırtan ebeveynin daha sonra bu durumdan kaçınırcasına yakınıyor olmasındaki pişkinlik kabul edilecek bir durum değil maalesef ki,bu yüzden lütfen çocuklarımızla doğru,kaliteli,aktif zaman geçirmeye özen gösterelim. sınırlarını,sorumluluklarını bilen bir çocuk yetiştirmenin tek yolu en az onlar kadar sınırlarımızı ve sorumluluklarımızı iyi ölçüp tartabilen biz ebeveynlerden geçtiğini unutmayalım ve unutturmayalım.küçük bir dip not olarak yine lütfen çocuklarımıza hem manevi hemde ahlaki yönden birer mühendis edasıyla olumlu tutum ve davranışlarını geliştirebilmek adına elimizden gelenin bir tık fazlasını yapmaya özen gösterelim...