hocam bu kadar çabuk pes etmeyin siz merkezde şartları iyi biryerde kalıyorsunuz .ben ilk atandğım yerde 2 çocuğum vardı köyde ev yok ev vermezler bir yer gösterdiler afedrsiniz ahır gibi yinede kalayım dedim fareler böcekler
girdi duramadım hergün sabah altıbuçukta ilçeden gelip anayolda inip baraj üzerinden asma köprüle geçip (rüzgarda sallanırdı)yarım saat dağa tırmanır gibi tırmanır sonra odun toplar gerekirse kırar sobayı yakardım geri dönüşte daha çileli yine aynı yoldan aşağı inip anayolda bir araba bulsamda ilçeye gidebilsenm diye beklerdim (aslında bana gösterdikleri evin ve geçtiğim köprünün ufak videoları var zor şartlardaki arkadaşlara örnek olması için sitede yayınlamak istedim yapamadım).sonra eş durumundan memleketimden yaklaşık 1 saat uzaklıkta bir ilçeye atandım ya o ilçede kalacaktım yada gidiş geliş yapacaktım kalmamın bir anlamı olmayacaktı yine ayrılık olacaktı.Bende babamın arabasını alarak o virajlı yollardan erkenden kalkıp gidip geldim hatta bir seferinde yolda trafik kazası bile yaptım.1 sene sonra memleketimde bir köye atandım yine kendim gidip geldim 1 sene sonra yani 3 gün önce nihayet ilçeye geldim ve ben bütün yaşadıklarıma rağmen hiç işimi bırakmayı düşünmedim şimdi siz lütfen yazdıklarımı tekrar tekrar okuyun sizin gibi olanlar varsa okutun halinize şükredin ,birkaç yılın ne önemi var allah izin verirse bir ömür boyu eşinizle birlikte olacaksınız onun için hemen pes etmeyin umutsuzluğa kapılmayın .