Bir ev yaparım,
Oyun hamurlarımla.
Koltuklar dizerim odalarına.
O evde;
Annem,babam,kardeşimle yaşarım.
Bazen evimizin önüne,
Bir de bahçe yaparım.

Babam erkenden işe gider.
Annem yemek yapar,
Evi temizler.
Kardeşim peşimde dolanır durur.
Oyun hamuru bu,
Bazen bozulur.
Neyse ki,gerçek evimiz,
Hep yerinde durur.


ÜLKÜ DUYSAK
Çocukluk Güzel,Küçük ev yayınları,2009,Ankara,s.20