asıl esaretim;
özgürlüğümü ürkek bakışlarının gölgesinde bırakıp çocukça teslim olduğum anda başlar.
umut dalları
hasret, nefret, acı, keder ve en önemlisi AŞK denilen duygu bulaşmışsa insanın şair yüreğine, o zaman vay sözcüklerin haline...
umut dalları
Oysaki saf düşünceler ile bezenen yürekler yok artık
kalleşleşmiş beyinler vede kirlenmiş bedenler ile sabitleşti dünya...
umut dalları
NE YAZIK Kİ![]()
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...
HER DOĞRU HER YERDE SÖYLENMEZ....
Bu özlü söz kırtasiyecimin yeni ortağındandı...sonra ortaklıkları bozuldu...hikayesi ise şöyle ben alışveriş yapmaya kırtasiyecime gittim baktım yeni ortak almış yanına hayırlı olsun dedik.sonra çalıştığım köyden çok iyiliğini gördüğüm bir abim geldi oğlu ağlıyomuş içine binebileceğim bir kamyon al diye.adama üstelik piyasanın üç katı fiyata içine çocuğun kolunun bile sığamayacağı bir kamyon satmaya kalkkıştı.adam bana sordu hocam ya bu bizim çocuğun istediği gibi mi?ben de dedim olmaz.eee dedi nerden alıcam ben de bi güzel yer tarif ettim.adam gitti.yeni ortak özlü sözünü söyledi.
böyle bir olay benimde başımdan geçti
eczanede ilaç almak için oturmuştum
bir amca gelip ilacını aldı ve biberonun fiyatını sordu pahalı buldu ve indirim yapılmasını istedi eczacı indirim yapamayacağını söyledi
eczane kalabalık olduğundan yaşlı amca kimseye farkettirmeden biberonu alıp çıktı
amca gittikten sonra ikilemde kaldım söylesem mi söylemesem mi diye
sonra amcanın ilacın parasını öderken parası olduğunu gördüğümden eczacıya söyledim
amcanın arkasından gidip parasını aldı
biraz pişman oldum ama...
hala da doğru mu yaptım diye sorgularım kendimi
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...