Gönül ne gök ne ala ne laciverd arıyor
Ah bu gönül bu gönül kendine dert arıyor
Gönül ne gök ne ala ne laciverd arıyor
Ah bu gönül bu gönül kendine dert arıyor
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...