“inceciğim, kırığım anla…
bu yüksekten bir düzlüğe indir beni.”
“inceciğim, kırığım anla…
bu yüksekten bir düzlüğe indir beni.”
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...