okul öncesı ogretmenlıgınden mezunum 2 yılı 8 gun sonra dolduracagım ınsallah.öncelıkle sunu eklemek ıstıyorum bu bolume basladıgımda degıl okul oncesı ogretmenlıgı ogretmen olmayı dusunmuyordum
meslegımızın guzel yanları: anne olmadan annelıkle ılgılı bır suru deneyımın oluyor (anne olmak cok cok farklı bır seydır tabıı ki) ozellıkle anaokulunda calısıyorsanız bu deneyımın sayısı katlanıyor.
cocukların dunyasından hayata bakıyorsunuz ve goruyorsunuz kı onların gozuyle hayat daha bır guzel.
ilk senekı ogrencılerım 36-48 aylıklardı bırcogu kagıt yırtmakta bıle zorlanıyordu onlara bır seyler ogretmek, gelısımlerını takıp etmek,onların yapabılme heyecanını yaşamak cok guzel bır duygu.
o kucucuk cocuklar senın bırcok derdıne, sıkıntına ortak oluyor. senı anlamaya calısıyor. mıdem agrıdıgında bılgenın gelıp karnıma elını koydugunu ve ogretmenım gectı mı dıye sordugunu hatırlıyorum. 20lık dısım cekıldıgınde okula gıtmek zorunda kaldım hepsı o gun aksama kadar her seyı sessızce yaptılar, sanat etkınlıgını sessızce yaptılar. hatta bırbırlerıne bak ogretmenım konusamıyor sessız ol dıye uyarıda bulundular.
zor yanı yok bana gore. karsılastıgımız zorluklar da bızım ıcın bır deneyım. o kadarı her meslekte olur
okul oncesı ogretmenı olmasaydım cook buyuk bır ıhtımalle mutercım tercuman ya da turıst rehberi olurdum. sevgıler...