Gül...
Gülüşün sadakadır bir yetimin avucunda
Sen güldükçe güller yansın Erzurum soğuğunda
Gül ki çiçekler açsın son arzunun dar ağacında Bana gözlerin gerek, Ferhat'a Şirin gülüş, Nurullah'a Rüveyda
ADEM BEKTAŞ
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...