arkadaşlar bugün şahit oldum ve beni çok etkileyen bir olayı sizinle paylaşmak istiyorum.

İstanbul-Fatih'te yeraltında bisikletçiler çarşısı ve bu bisikletçilerin önünde de otobüs durağı var.bugün bakırköye gitmek üzere otobus beklemek için o durağa gittim.malum miting dolayısıyla otobuse binmek için 50 dakika beklemek zorunda kaldım.otobus beklerken benimle aynı durakta,tekerlerkli sandalyede bir bayan ve yanında eşi olduğunu tahmin ettiğim bir bey vardı.onlarda benim gibi uzun süre otobus beklediler.nihayetinde otobuslerı geldi.bayanın eşi söfore beklemesını eşini bindireceğini söyledi.otobustekılerden yardım istedi.sadece bir kişi aşağıya indi.tekerlekli sandalye demirdi ve bayanında ağırlığı eklenince kaldırmakta zorlandılar.onlar uğraşırken otobus şöforu beklemekten sıkılmış olacakki kapıyı kapattı ve hareket etti.neyse yeniden işaret ettiler otobus durdu,kapı açıldı.ama hala bindiremiyorlar.bu sırada durakta olan insanların umurunda değil.herkes sadece bakıyor.(elimde eşyalarım olduğu için bende yardım edemedim.)
sonuç olarak bütün uğraşlara rağmen bayanı otobüse bindiremediler ve otobusde gitti.daha sonra otobusum geldi ve ben binip gittim.ne kadar beklediklerini bilmiyorum.açıkçası bunun çokta önemli olduğunu düşünmüyorum.önemli olan şu ki:belediye otobüsünde,yolda vs.... kısacası hayatın her alanında engelliler...onlara ne kadar değer veriyor ve sahip çıkıyoruz.o bayanın otobüse binemediğinde yüzündeki tebessümü hatırladıkça içim sızlıyor.
bu olay beni çok etkilediği için paylaşmak istedim.yorumlarınızı bekliyorum...