biz üniversitedeyken bir ev arkadaşım vardı. boş durmayı pek severdi kulakları çınlasın. benden biraz büyüktü. ben boş durmayalım, şunu yapalım, bunu yapalım, gezelim falan dediğimde(gördüğün gibi o zamanlarda da hiperaktiftim) "biraz boş duralım, gün gelecek boş durmayı özleyeceğiz" derdi. valla doğruymuş. canım benim çok özledim valla onu da.