LinkBack URL
About LinkBacks
|
RÜZGAR GÜLÜ İLE YEL DEĞİRMENİ
İkindi rüzgarlarını kuvvetlice estiği bir zamandı. Yel değirmeni ‘garç garç’ diye sesler çıkararak hızlı bir şekilde dönüyordu. O döndükçe buğdaylar koca koca taşların altında eziliyorlar ve un oluyorlardı. Yeldeğirmeni kollarına baktı,ne kadar güçlüydü!dönerken çıkardığı o sesler onu daha da güçlü gösteriyordu. İnsanlar bazen önüne geçip saatlerce onu izliyorlar,kendisine hayran hayran bakıyorlardı.
Ya mısırlar ve buğdaylar! Ne çok korkuyorlardı ondan. Söz dinleyip koca koca taşların arasında nasıl da hemen una dönüşüyorlardı.’bu köyün en güçlüsü benim diye !düşündü. köyde kendinden daha ihtişamlı ve güçlü kimse yoktu. Kendisi gibi hızlı döneni de görmemişti.
Bir gün yanındaki evin bahçesinde minik bir rüzgar gülü gördü. İçinden:’minicik bir rüzgar gülü bütün ömrü boyunca dönse neye yarar ki?! Dedi. Rüzgar gülüne dönerek alaylı alaylı sordu.:
-Hey küçük ne yapıyorsun sen?
Rüzgar gülü önce şaşırdı biraz da kızdı:
-Benim adım rüzgar gülü küçük değil diye cevap verdi.
-Her neyse rüzgar gülü sen ne yaptığını sanıyorsun?
-Dönüyorum
-Niye dönüyorsun? Senin dönmen ne işe yarar ki? Dedi
-Bilmem dedi. Rüzgar gülü ben kendimi bildim bileli dönerim.
Yel değirmeni:
-Ben dönerken un yapıyorum. Sense boşuna dönüp duruyorsun. Dedi.
Rüzgar gülü ‘ sahi’ diye geçirdi içinden. ‘ ben neden dönüyorum ki ? acaba dönmesem mi?’yel değirmeni rüzgar gülünün içinden geçenleri duymuşcasına ,
-Evet evet en iyisi sen dönme diye sözlerine devam etti. Benim yanımda böyle minicik oluyorsun!
Rüzgar gülünün aklı iyice karışmıştı. Gerçekten dönmesi ne işe yarıyordu?. Yel değirmeni hızlı hızlı dönmesine devam ederken bir taraftan da şu şarkıyı söylemeye başladı:
-Minik rüzgar gülü…minik rüzgar gülü… döne döne başın dönsün başın dönsün… dönmen bir tek o işe yarar…..başın dönsün, başın dönsün….
Rüzgar gülünü morali çok bozulmuştu,dönme isteği de kalmamıştı. Yavaşladı yavaşladı ve sonunda durdu. Bahçeye çıkan çocuklar etrafına toplandılar. Rüzgar gülünün dönmemesine çok şaşırdılar.!’Üf… üf… üffff…’ diye üflediler. Ama rüzgar gülünde hiç kıpırdama yoktu. Yel değirmeni gür sesi ile güldü:
-Hah hah hah…dönmekten vazgeçmekle en doğrusunu yaptın. Beni izle de dönmenin nasıl olduğunu gör!
Böyle dedi ve döndü,döndü,döndü… rüzgarların en güçsüzü olan yel değirmenine adını vermişti ama onu döndürecek kadar hızlı esemezdi. Bu yüzden hep onu küçümserdi. Yel rüzgar gülünü çok severdi onun en yakın arkadaşıydı. Rüzgar gülünün dönmediğini görünce :
- Benim gücüm ancak seni döndürmeye yetiyor. Seni döndürdükçe mutlu oluyorum. Bak çocuklar sen dönmeyince ne kadar üzülüyor, lütfen dön, dedi.
Rüzgar gülü arkadaşı yel’i kırmadı ve yavaş yavaş dönmeye başladı. Yel hafif hafif esiyor, rüzgar gülü ise dönüyordu. Çocuklar neşeli eseleri ile rüzgar gülünün etrafına doluştular.
-Yaşasın !dön rüzgar gülü dön diye tempo tuttular.
Bunu gören yel değirmeni öfke ve kıskançlıkla köpürdü,köpürdü…. Çocukların dikkatini üzerine çekmek için daha hızlı, dah hızlı dönmeye başladı. Un öğüten taşlar bu kadar hızlı dönmeye alışık değillerdi. Sonunda kızışan taşlardan kıvılcımlar çıkmaya başladı. Çıkan kıvılcımlar etrafa sıçradı ve alev aldı. Bir süre sonra alevler o kadar büyüdü ki yel değirmenini sardı. Yel değirmeni cayır cayır yanmaya başladı.
Yel değirmeni :’imdatttt….’ Diye bağırıyor,bir yandan da hızla dönüyordu. Köylüler yel değirmeninin yanına koştular. Fakat yapabilecekleri bir şey yoktu. Çünkü yangın çok büyümüştü. Bu durumu karşıdan izleyen rüzgar gülü telaşla dönmeye başladı. Bir yandan da arkadaşı yel’e sesleniyordu:
- Yelll yelll çabuk gel değirmen yanıyor!.....
Rüzgar gülünü sesini duyan yel hızla esti ve yağmur bulutlarını değirmenin üzerine getirdi. Bulutlar birbiriyle çarpışınca yağmur yağmaya başladı. Yel değirmeni ıslandı ve söndü. Bazı yerleri yanan her tarafı is ve duman içinde kalan yel değirmeni yel’e ve rüzgar gülüne döndü:
- Sizi küçümsediğim ve kendimi sizden büyük gördüğüm için özür dilerin. Siz bana yardımcı olarak kendi büyüklüğünüzü gösterdiniz. Meğerse büyük olmak için kocaman bedene değil, kocaman yüreğe sahip olmak gerekiyormuş, dedi.
Sonra yangından arta kalan kollarını döndürmeye çalışarak onlara teşekkür etti.
Alıntı ile Cevapla
