öncelikle iyi geceler herkese.okulun açılmasının üzerinden uzun zaman geçmiş olmasına rağmen hala hergün ağlayan bir öğrencim var.okula çok severek gelmiyor ama en büyük sorunumuz sanat etkinliğinde oluyor.boyama,kesme vb çalışmalarını sevmiyor.annesiyle de sağlıklı iletişim kuramıyoruz 'evde sorunsuz yapıyor'diyor ama anneannesi 'çocuğun evde boyama gördüğü yokki kızım' diyor.
çocuk hergün kapıda annesinden zor ayrılıyor.benim açımdan da hergün kapıda ağlayarak karşılanmak hiç hoş bir duygu da değil ayrıca
ilk zamanlarda baktım ağlıyor,okula gelmek istemiyor,çok zorlamadım o saatlerde oyun hamuru ya da oyuncak oynamasına izin verdim ,görerek alışır diye.o zamanalrda ağlaması kesildi.
ama artık yapsın alışsın istiyorum.bugun de sabah ben gelmeden annesinden ayrılırken istifra etmiş sınıfta.ben geldiğimde bişey demedi anne.sonra baktımki çocuk öğürüyor anneanneyi aradım geldi aldı öğrenciiyi.hasta ilaç da kullanıyor bu ara.ben hasta olduğundan öğürdüğünü düşündüm ama meğer eve gitmekmiş derdi.
şimdi benim merak ettiğim bu çocuğa neler yapmalıyım.malum esnek bir programımız var sanat etkinliklerine katılmasın mı.ayrıca da kitap çalışırken de çok ağlıyor.önerilerinize ihtiyacım var.

Merhaba öğretmenim; çocuk muhtemelen korumacı aile modeli içinde büyüyor. Dolayısı ile her an anneye muhtaç. İşte bu yüzden strese giriyor olabilir. Özellikle el becerileri gerektiren işlerde anne desteği aldığı aşikar. Eğer küçük bir ilde ikamet ediyorsanız hemen çocuğun evine 'ev ziyareti' yapıp, ev ortamında anne-çocuk davranışlarını gözlemleyiniz. Anne çalışıyorsa fedakarlık yapıp ziyareti hafta sonuna getiriniz. Önemli olan çocuğu topluma kazandırmak, ileri ki hayatında karşılaşabileceği zorlukların üstesinden gelebilmeyi öğretebilmektir. Bu nedenle onu ev ortamına terk etmek, eğitime ara vermesi anlamı taşıyacaktır ki, bu da zorluklara göğüs germesinden vazgeçmesi anlamı taşır.

Size tavsiyem; sanat çalışmalarında ve ihtiyaç duyduğu her alanda yardım edeceğinizi söyleyin. Böylece anne kucağında bulduğu güveni sizin kucağınızda da bulmasını temin edin. Onu yanınıza alın, sevin, okşayın. O yokken arkadaşlarından da yardım isteyin. Çocuklar yardımseverdir. 'Arkadaşınızın yapabileceğini biliyorum, hep birlikte onun da sizin gibi yapabileceğine inanmasını, etkinliği sevmesini sağlayabiliriz, bana yardımcı olur musunuz?'' , deyin.
Anne / anneannenin okuldan çocuklarını diğer çocuklardan birkaç dakika önce almasını sağlayın. Geç gelen veli çocukta okulda kalma / bırakılma fobisi oluşturabilir.

En kısa sürede sorunun üstesinden geleceğinize ve çocuğu kazanacağınıza inanıyorum, sevgilerimle...

Size daha önceki bir paylaşımımı kopyalıyorum. İşinize yarayabilir:


YÜREKLENDİRİCİ SÖZLER SÖYLEME: Yüreklendirilen çocuk, kendisini değerli hisseder. Güven duyar. Yüreklendirme çocuğun kendisini kötü hissettiği, başaramayacağını düşündüğü anlarda yapılır.
Örn: - Ben Ayşe gibi güzel resim yapamıyorum.
- Ayşe’nin güzel resim yaptığını düşünüyorsun. (Onu anladığınızı belirten cümleyi duyunca ‘’Annem beni anlıyor’’ duygusunu hissedecek. ) Senin de çaba göstereceğinden, Ayşe kadar güzel resim yapabileceğinden eminim. İstersen Ayşe’den güzel resim yapabilmek için sana yardım etmesini isteyebilirsin.
Yüreklendirilen çocuk başarıya ulaşmak için çaba harcar.
ÖVGÜ: Ödül türüdür. Rekabete dayanır. Kazanınca verilir. Çocuğunu öven anne-babalar çocuklarını yüzeysel ödüllerle motive ederler.
Ailesine BAĞIMLI çocuk; genellikle ÖVGÜ almayı başarır. Övgü alınca işbirliği yapmak ister. Yeniden övgü alabilmek için ‘NE YAPABİLİRİM?’’ diye düşünür.

Çocuğunuz bir işi başarmak için sizden yardım istiyorsa; Tavsiyelerde bulunarak yardım edin. Örn:
-Ben ………..daha yararlı olabileceğini düşünüyorum.
-Bu sana daha çok yakışıyor.
-Makası-kağıdı vs… şu şekilde tutarsan-katlarsan-kesersen yapmayı tasarladığın şeyi daha kolay-güzel-mükemmel yapabilirsin.
-Yeteneklerine güveniyorum. Bunu daha önceden de başarmıştın. Bunu daha da iyi yapabileceğini biliyorum.

-Beceriksiz, sen hiçbir işi doğru yapamazsın ki, sakar şey, sen dökersin, kırarsın, taşıyamazsın’’ gibi sözler söylüyorsanız; çocuğunuz o işi gerçekten başaramayacaktır.
-Ben hiçbir işe yaramıyorum. Kimse benim yaptığım işi beğenmiyor. Beceriksizim. Sakarım. Aptalım. Gibi sizin taktığınız sıfatları benimseyerek kendisini başarısızlığın, toplumdan soyutlar. Bir kenara çekilir. İçine kapanır. Sessizce bir köşede ağlar. Duygularını paylaşamaz.

Çocuğunuza bir işi başarması için karışmayın. Bırakın özgün düşüncesini ortaya koysun. Sadece yol gösterin. Siz farklı düşünüyorsanız, öneri getirin. Kararı kendisine bırakın. Ve onu mutlaka YÜREKLENDİRİN.

4. ŞİKÂYET ETME PROBLEMİ İLE NASIL BAŞA ÇIKILABİLİR?
ÇOCUKLARINIZIN ORTAK OLARAK SORUMLULUK PAYLAŞMASINA İZİN VERİN: Çocuklarınız arasında çıkan olaylarda KİM YAPTI? Demek suçluyu aramaktır. Bu çocuklarınız arasındaki rekabeti arttırır.
-Anne! Kardeşim oyuncağımı, kalemimi vs… vermiyor. (Sorun kime ait? ) Nasıl bir tutum sergilersiniz?
-Görüyorum ki kardeşinin aldığı kalemi istiyorsun.
-Evet. Ama kardeşim vermiyor. Ödevimi yapacağım.
-Kardeşine soralım bakalım. Kalemi neden istiyormuş?
Anne: -İkinize de kalem lazım. Ne yapabilirsiniz?
-Ödevimi bitirince kardeşime verebilirim.
Verilen örnekte problemi anne çözmedi. Çözüm önermedi. Taraf tutmadı. Problemi çözmeleri için sadece yol gösterdi. Kendi problemlerini kendileri çözdüler. Bu eğitim yöntemini kendilerine amaç edinen ailelerin çocukları karşılaştıkları problem durumlarını kendileri çözümleme becerisi kazanırken, ilerde özgün projeler geliştirebilen, kendine güven duyan, çevresindeki insanlarla olan iletişimde gammazlama yerine, karşılaşacakları problemlere fikirler üretebilen bireyler olurlar.
Anne: -Sen hiç kardeşine bir şey vermezsin. Kötü bir kardeşsin.’’ Gibi yaklaşımlar büyük kardeşin kendisini HER ZAMAN KÖTÜ olarak düşünmesine yol açar. Güveni sarsılır. Farklı olaylar karşısında bundan sonra tavrını değiştirerek kendini sürekli savunmaya çalışır. İYİ ÇOCUK olabilmenin yollarını ararken yalana başvurduğu da görülebilir.

* BÜYÜKLERİ TARAFINDAN DİNLENEN, ANLAŞILDIĞINI HİSSEDEN ÇOCUKLAR, BAŞKALARINI ŞİKAYET ETMEZLER. SORUNLARLA BAŞA ÇIKMAYI, PROBLEMİ TEK BAŞINA ÇÖZEBİLMEYİ ÖĞRENİR.


5. KORUMACI OLMAYIN: Çocuk, kendi deneyimleri ile olgunlaşıp, sorumluluklar üstlendikçe güven kazansın.
Örn: -Anne yarın okula en sevdiğim kitabımı götüreceğim.
-Peki yavrum. Ben ne yapabilirim?
-Bana bu kitabı anlatır mısın? (Anne okur. Çocuğun çantasına kitabı yerleştirir.) (KORUMACI AİLE)
Yada:
Kitabın okunması bitince çocuk:
-Anneciğim unutmamak için hemen kitabımı çantama koymalıyım. (ÇOCUĞUNA SORUMLULUK AŞILAYAN AİLE) Burada çocuk bu işin kendi işi olduğunu biliyor. Bizim sizlerden istediğimiz bu eğitim şeklini kullanmaya kendinizi alıştırmanız.




Bakınız:


KONUŞMAYACAĞIM, ÇOK GÜRÜLTÜ ETTİM ANNEM BABAM ÖLDÜ




Bir de oyun örneği vereyim:



ORGANLARIN DANSI VAR. ELLER BİRBİRİNE DEĞMEDEN VÜCUDUN FARKLI HAREKETLERİ İLE MÜZİK EŞLİĞİNDE YAPILIYOR. DAHA SONRA POPOLARLA, DİZLERLE, AYAKLARLA..................

KARŞILIKLI OTURUR.

ÖĞRETMEN SINIFTAKİ AKADAŞLIK İLİŞKİLERİ KONUSUNDA BİR ÖRNEK VERİR.

-ARKADAŞIN SENİ ÇİMDİKLEDİ, NELER HİSSETTİN?

DİĞER ÇOCUK HİSLERİNİ KARŞISINDAKİ ÇOCUĞA ANLATIR. SONRA DİĞERİ YANİ ÇİMDİKLEYEN ROLÜNDEKİ ÇİMDİKLEME NEDENİ KONUSUNDA DÜŞÜNCELERİN AKTARIR.

OYUNUN SONUNDA:
-SINIFIMIZDA HERKES BİRBİRİNİN DUYGULARINI ANLIYOR MU?
-SEN BUNDAN SONRA NASIL DAVRANMAYA KARAR VERDİN? GİBİ SORULARLA DEĞERLENDİRME YAPILIR.

TOKALAŞMANIN ARDINDAN ETKİNLİK TOKALAŞMA DRAMASI İLE DEVAM EDER.



Sonucu merakla bekliyorum. Konuya mesaj yazdığınızda özelime de mesaj yazarsanız konu mesajınızı gözümden kaçırmadan okuyabilirim.


Başarılar dilerim.

emel öğretmenim önerileriniz için çok teşekkürler.söylediklerinize dikkat edicem.
bugun anneanneyle konuştuk,öğrencinin babası hapiste,anne çalışıyor.haliyle çocuk anneanneyle büyüyor.onun dediğine göre çocuğun sosyal yaşantısı yok,okula da evde çizgi film izlemek için gelmek istemiyor.
anne bana destek olmuyor,anneyle ne zaman iletişime geçmeye çalışsam yapıyor ,ediyor diyor ama sonuç ortada.ev ödevlerini bile öğrencinin yapmadığı o kadar aşikar ki.sınıfta doğru düzgün çizgi çalışması yapamayan çocuk ev ödevinde harika çalışmalar çıkarıyor!!
ve her etkinliğe başlarken 'Emircim ben sana yardım edicem,kendini çok zorlamdan yapmaya devam et'diyorum ama nafile.gözyaşları sel olup akıyor.ister istemez kızıyorum da duruma.üzülüyorum da ayrıca.hergün okula isteksiz gelen ağlayan bir öğrenci beni demoralize ediyor.

Mutlaka hoşlandığı bir etkinlik, ilgi duyduğu bir gelişim alanı vardır. Bu alanı bulup, ona yönelik bir etkinlik planı hazırlamanız okula uyum sağlamasında yararlı olacaktır.

Anneanneyi eğitmenizde yarar görüyorum. Evde her gün farklı bir oyun oynamaları için öneriler getirin. Örneğin çocukluğunda oynadığı oyunları torunu ile oynasın, ona öğretsin. Çocuktan da okulda size öğretmesini isteyebilirsiniz. Bu ona güven kazandıracaktır. Çocuk baba olmadığından sevgi açlığı da çekiyordur. Amcası varsa onun sevgisi ile açlığı bir nebze olsun giderebilirler. Anne evin yükünü fazlası ile omuzlarında hissettiğinden korumacı tavrını da normal görmek gerek.

'Ben yardım edeceğim'', sözcüğünü kullanmaktan çok, yardım ederek icraatta bulunmanız, 'öğretmenim annem gibi'', duygusunu hissetmesini sağlayacaktır.

tekrar teşekkür ediyorum zaman ayırdığınız için.anneanne ile ilgili öneriniz güzel ve önemli.
peki merak ettiğim şey bir süre etkinlik saatlerinde oyun hamuruyla,legolarla vb. oynaması mantıklı olabilir mi.nihayetinde boyama yapmakta zorlanıyor öğrenci.en azından biraz daha gelişmiş olur el kasları.

Hayır, öğretmenim. Bu bireysel ayrıcalığa girer. Böyle bir uygulama yaptığınızda diğer çocuklar da oyun hamuru ile oynamak isteyeceklerdir ancak siz sanat etkinliginizi farkli masalarla suslerseniz yani birden fazla masa olusturursaniz sakinca olmayacaktır. Çünkü diğer çocukların da, uyum guclugu ceken cocugunuzun da seçme hakları olacaktır. Hem böylece adalet duygusunu da verebilirsiniz.