bir ataist ormanda geziyormuş
gökyüzüne bakıp tüm evrenin tesadüfler içinde ne güzel oluştuğu hakkında fikerler üretirken birden arkasında bir ayı belirmiş
ayı adamın üzerine doğru koşmaya başlamış
adam bunu görünce tüm gücüyle kaçmaya başlamış
adam bir ara arkasına bakmış ayının biraz daha yalaştığını görmüş ve koşmaya devam etmiş
sonra arkasına tekrar bakmış ayının yine yaklaştığını görmüş yorulmaya başlamış olsada can havliyle koşmaya devam etmiş
sonra adamın ayağı yerdeki çalılara katılmış ve yere düşmüş
ayı adamın yanına kardar gelmiş pençesini kaldırmış tam adama vuracakken adam hayır "ALLAH'ım" demiş ve birden yeryüzünde bir sessizlik olmuş
adama vurmak üzere olan ayı, etrafdaki tüm canlılar hatta oradaki ırmak bile durmuş ve gökyüzünde büyük bir ışık belirmiş
hemen ardından bir ses duyulmaya başlamış bu ses adama şöyle seslenmiş;
sen yıllardır evrenin tesadüf üzerine oluştuğunu iddaa ettin Allah'ın varlığına inanmadın ve herkezi kendi düşüncenin doğru olduğu yönünde inandırmaya çalıştın
şimdi ölümün sana bu kadar yakın olduğunu hissettiğin anda Allah tan yardım isteyip dindar olmakmı istiyorsun?
adam cevaplamış; hayır ben dindar olmak istemiyorum benim şuanki tek dileğim bu ayının dindar olmasıdır demiş
adamın bu sözleri ardından gökyüzündeki ışık çekilmeye başlamış ırmak yeniden akmaya başlamış hayat tamamiyle normale dönmüş
adama pençesini vurmak üzere olan ayı ise pençelerini indirmiş ve dua etmeye başlamış;
Allah'ım senin rızan için oruç tuttum, senin verdiğin nimetle orucumu açıyorum