ADINI SEN KOY
gece karanlık,
ay soğuk soğuk yeryüzüne bakıyor,
her yer ıslak,
gökyüzündeki bulutlar sanki ağlıyor.
ağladıkça içime hüzün ekiyor.
özlüyorum çoğu zaman,
burnumda bir sızı,
yokluğunun kokusunu tüm benliğimle içime çekiyorum.
yok olmuyor,yapamıyorum.
İçime dolan kokuyla sensizliği deniyorum,
her denediğimde düşüyorum.
Gel artık kaldır beni,
doyur kokularına,doyur senli anlara...
Kuşların çarpan kalpleri gibi...
Sabırsızca bekliyorum.

Gülşah ALTAY

00:10 21.04.2011

şiirin başlığını bulamadım,Okuyan kişi kendine göre bulsun..Bu şiriminde özelliği bu olsun