aynen kaıtlıyorıum benimde 35 tane öğrencim var su içmek gibi bi lüksüm yok.düşünün bir paket bisküviyi 1 hafta da bitiremedim.çünkü fırsat bulamadım.öğrencileri karşıla,etkinlikleri yap,öğrencileri yolla.evt bunlar benim görevim ama takdir edilmediğim zaman yaptığım iş de bana zevk vermiyor.okulumda kimseyi tanımıyorum.herkesle olan diyaloğum"mrb hocam nasılsınız,iyiyim tşkler,siz nasılsınız".insan yüzü göremiyorumz.akşama kadar 6 yaş grubu çocukla ilgilendiğim için akranım olan insanlarla bir süre sonra neler konuşabileceğimi düşünemiyoru.ben teneffüsten yana değilim.bence her sınıfın bir yardımcısı olmalı ki bizim öğretmen olduğumuz anlaşılsın.ve yönetmelikte ders saaatimiz 50 dk değilde sınıf öğretmenlerinin ki gibi 40(yanlış bilmiyorsam)dk olmalı.eğer bu mümkün değilse bunun karşılığını ek ders olarak almayız.birilerine sesimizi duyurmalıyız.böyle giderse benim nefesim öğretmenlik yapmaya yetmeyecek