MEKTUBUMUZ

CANIM ANNEM!...


İlk ağlayışım dünya sessizliğini bozduğu zaman kendimi sımsıcak bir kucakta bulmuştum. “Böyle güzel kokuda mı olur Allah’ım?”Sevgi dolu titrek bakışları üzerimde…Dudakları alnımdaki ilk öpücüğüm…Annem geceleri nasıl bölerdin uykunu;yorgunluğuna aldırmaz hep yanımda kalmanı isterdim.İlk adımlarım hep sana doğruydu hatırlar mısın?Türkçemdeki ilk hecem, ilk sözcüğümdün ANNE!...Sana her anne deyişimde yüzün gülerdi.Ağladığımda yüzün yanar, güldüğümde tüm çiçekler senin…Düştüğümde o yumuşak ellerin uzanır ellerime…inan sen benimleyken yaralarım hiç acımaz anne. “Hani sen öpünce geçer ya!” Suçlarımı bakışlarımdan anlarsın, bir iki söylenir sonra affedersin. Şefkatin engin gibi anne. İlk öğrendiğim renk gözlerinin rengiydi. Şimdi ise sana hangi rengi getirsem diye düşünüyorum. Bilirim, gülleri seversin sen…Yedi renk yeter mi sana hiç?fedakarlığına dünyayı sersem yeter mi?Ben hayatı senden öğrendim anne!Melekler nasıl olur diye hiç düşünmedim.Allah ‘ın bana beni korusun,sevgiyle doyursun yaşamayı anlatsın diye gönderdiği meleğimsin sen.Hala bebeğinim ben senin değil mi?Oysa bak okula bile gidiyorum.Boyum kısa belki sesim ulaşmaz sana.Ama ilk cümlem sana…


“ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN BENİM MELEK ANNECİĞİM !...




HEDİYE POŞETLERİMİZ



PEÇETELİKLERİMİZ




ÇİÇEKLERİMİZ



VELİLERİME 3 TANE SLAYT İZLETTİRDİM, BİRİNİ ÇOCUKLARIMIZLA HAZIRLADIK KARTONLARA YAZILAN YAZILARI TUTUP ŞARKI EŞLİĞİNDE SLAYT YAPMIŞTIM,BU RESİMDE DE ŞİİRLERİNİ OKUYORLAR VELİLER PEÇETELİKLERİNİ GÖRÜNCE AĞLADIKLARI İÇİN MENDİLDE KOYSAYDINIZ DEDİLER ÇOK DUYGUSAL BİR GÜNDÜ GERÇEKTEN...