FAZIL AHMET AYKAÇ

FAZIL AHMET AYKAÇ

(1884-1967)
Şâir ve yazar. İstanbul’da doğdu. Mutasarrıf Mehmed Ce*mal Bey’in oğlu. ilköğrenimini Nümûne-i Terakki Mektebi’n-de yaptı. Gümüşhane Rüştiyesi ile Musul idâdîsi’ni bitirdi. İstanbul’da Fransız Lisesi’nden mezun olduktan sonra Pa*ris Siyasî İlimler Fakültesi’ne kaydoldu. Bu okula mektupla devam etti ve tamamladı. Ayrıca özel olarak Arapça ve Fars*ça öğrendi. Fransızca, Türk edebiyatı ve pedagoji öğret*menliği, Elâzığ milletvekilliği yaptı (1927-1938). istanbul’da öldü.

Fecr-i Âti edebî topluluğunun üyelerindendi. 1908’den sonra çeşitli dergi ve gazetelerde türlü konularda makale*ler, mizahî yazılar yazdı. Tanin gazetesinde neşrettiği miza*hî şiirleri onu mizah edebiyatımızın ustaları arasına kattı. Şiirlerinde Dîvan şâirlerinin üslûp ve tekniğinden faydalan*dı.

Eserleri:
1. Dîvançe-i Fâzıl (1913, şiirler), 2. Harman Sonu (1919, şiirler), 3. Kırpıntı (1924), 4. Şeytan Diyor Ki (1927, sohbet, makale vs.), 5. Tarih Dersi (1928).