Yusuf Ziya Ortaç

Yusuf Ziya Ortaç

Şâir ve yazar. İstanbul’da doğdu. S.Sâmi Bey’in oğludur. Vefa İdâdîsi’ni bitirip Dârülfünun’da yeterlik imtihanı verdi. İzmit ve İstanbul’da öğretmenlik, Ordu milletvekilliği {1946-1950) yaptı. Akbaba dergisini çıkardı, istanbul’da öldü. Zin*cirlikuyu Mezarlığı’na gömüldü.
XX’inci asır şâir ve yazarlarındandır. Kehkeşan, Türk Yur*du, Servet-i Fünun, Şâir, İnci ve Büyük Mecmua’da çıkan şiirleri ile tanındı. Akbaba ve Mer Ay dergilerindeki mizahî şiirleri ile meşhur oldu. ilk zamanlar aruz vezni ile yazdığı halde Millî Edebiyat cereyanına katılınca hece veznini tercih etti. Roman ve piyesleri de vardır. Beş Hececilerden biri*dir hece ölçüsü ile yazılmış manzum ve başarılı ilk piyesin sahibi*dir. Sağlam dili ve üslûbu vardı.

Şiir kitapları: 1. Akından Akına (1916), 2. Cenk Ufukları (1917), 3. Âşıklar Yolu (1919), 4. Yanardağ (1928), 5. Kuş Cıvıltıları (Çocuk şiirleri, 1938), 6. Bir Rüzgâr Esti (1962).
Piyesleri: 1. Binnaz (1919,1962), 2. Nâme (HHU), 3. Nikâhta Keramet (1923).

Romanları: 1. Göç (1943), 2. Üç Katlı Ev (1953).
Fıkraları: 1. Beşik (1943,1948), 2. Ocak (1943), 3. Sarı Çizmell Mehmet Ağa (1956), 4- Gün Doğma*dan (1960).

Gezi, biyografiler, hatıra: 1. Göz Ucuyla Avrupa (1958), 2. Portreler (1960), 3. Bizim Yokuş (1966), 4. İsmet İnönü (1946, 1962). [Eserlerinin tam listesi Yeni Yayınlar dergisi Hazlran-1968 sayısındadır.]