Çocuklarımız (Rasim Köroğlu)

ÇOCUKLARIMIZ
En güzel mevsimdir çocukluk çağı,
Sevgiyle yaşanan yıllar şenlenir.
Çiçek olur süsler bahçeyi, bağı,
Ağaçlar, fidanlar, dallar şenlenir.

Öpülürken gonca gonca yanaklar,
Doyulmaz tat alır, öpen dudaklar,
Küçücük bedende bin sevgi saklar,
Bastıkça bağrına kollar şenlenir.

Bu sevginin akıl ermez sırına,
Değişilmez hiçbir dünya varına,
Yel gibi koşarken dünden, yarına,
Üstünden geçtiği yollar şenlenir.

Yayılırken sesi bütün doğaya,
Bir müzik yükselir güneşe, aya,
Ne zaman başlasa cıvıldamaya,
Ağzında konuşan diller şenlenir.

Ana baba bilir öğretmenleri,
Ayrıdır kalbinde okulun yeri,
Damlarken deftere anlının teri,
Kalem tutan küçük eller şenlenir.

Ayrılık akıtır gözlerden yaşı,
Evlattır atanın hayali düşü,
Çınlarken kulakta tatlı gülüşü,
Sesini getiren yeller şenlenir.

Anlatmaya ne söz yeter ne hece,
Hepsi başka dünya, başka bilmece,
Güç katar mızrabın vurduğu güce,
Rasim’in sazında teller şenlenir.
Rasim KÖROĞLU