Ölümü Okur Açarsan Gönül Kapısı

Dil lal olur sukuta ererse gönül dili konuşur
Arama sen nedensiz neden boş yere olur mu sebep
Hiç boş yere gider mi o meçhule kimsesizlere koşarak gidenler
Ummanda zerreleri adımları okur açarsan gönül kapısı

O Meçhule gidenler o gül kokulu Resulü sevenler
Yer altında soluk alır çıkmaz sokaklarımıza bakanlar
Çıkmaz sokak içinde gönül kapısının biz ki kapatanlar
Anla artık ummanda zerreleri adımları okur gönül kapısı

Gönül kapısının kapısın çalmazsan çözülmez muamma
Zahmetsiz olur mu çare kapısında vuslata kavuşma
Dar olur geniş kapısını bilmeyenlere gece gündüz nefsine kanma
Bil artık ummanda zerreleri bakışları okur gönül kapısı

Gönül kapısında içeri girmezsen ömür kısalır
Zaman iyimi kötümü olur acı mevsiminde doğan ne bilir
Hüzün ile ağıt kokar düşsüz rüya görmeyen gönüller
Gör artık ummanda zerreleri düşleri okur gönül kapısı

Bu kaypak gönül ile karşılayacak olanı bekleme gelmez
Gülümsemek için açmazsan gönül kapını yüzün hiç gülmez
Halamı anlamadın karşılıksız ahiret için ölüme koşanları
Gör artık ummanda zerreleri ölümü okur açarsan gönül kapısı


Kul Mehmet der ki sözler neden aslanın ağzında duruyor
Dipsiz yamaçlarda çıkışı olmayan kuyulara kimler koşuyor
Hüzün sokaklarında mazisi silik olanlar kimden yardım istiyor
Gör artık anla bil ummanda zerreleri okur sendeki gönül kapısı
Mehmet Aluç