Kelebek Ömrü Gibiydik Biz..En Fazla Üç Gün Yaşayabildik
Kelebek Ömrü Gibiydik Biz..En Fazla Üç Gün Yaşayabildik
bir dokunuşunla kaç yaraya merhem oldun bilir misin sen?
korkardım ben aşktan..
birinin gülüşüne aldanacağım diye ödüm kopardı!
sen de ilk,korkarak öpmüştün beni!
hatta öpmemiştin sadece dudaklarımın zemin katına temelli yerleşmiştin!
dudaklarının ömürümün sonuna kadar saklayacağım
bir sır olarak kalacağını o an anlayamamıştın!
kelebek ömrü gibiydik biz..en fazla üç gün yaşayabildik..
sen daha çocuktun..
büyüdüğünün farkındaydın ama oyuncaklarından vazgeçemiyordun!
ben büyümüştüm..çocuk gibi olduğumun farkındaydım!
sadece vazgeçtiğim oyuncaklarımı arıyordum..
artık nerde nefes aldığını bile bilmeyeceğim..
senin yaşattığın sadece bir boşluk..
artık senden bana kalan,bir tek hayalimde yaşayan boş bir koltuk..
bir sır olarak kalacaksın..içimdeki seni,sana bile anlatmayacağım...!
öyle bir gidiyorum ki hiçbir veda sözü inandıramaz seni gittiğime..
şimdi sen,bu yazılanları kaldıramayacak kadar ufak,
uğruna bunca dizeyi yazdıracak kadar büyüksün bende..
içimde sana dair tek bir harf bile gizlemedim! artık gidebilirim..
müsadenle...
