Yatağımız olacak, hafif kokuyla dolu,
Divanımız olacak, bir mezar gibi derin.
Bizim için açılmış, en güzel iklimlerin
O garip çiçekleri süsleyecek konsolu.
Son sıcaklıklarını sarfederek hovarda
Birer ulu meşale olacak kalplerimiz.
Çifte ışıklarından gidip gelecek bir iz,
İkimizin ruhunda, o ikiz aynalarda.
Pembe, lahuti, mavi bir akşam saatinde
Vedalar dolu uzun bir hıçkırık halinde
Yanacak aramızda bir tek şimşeğin feri.
Nihayet kapıları biraz aralayarak,
Sadık ve şen bir melek gelip uyandıracak
Buğulu aynaları ve ölmüş alevleri...
Charles Baudelaire(1821-1867)
Çeviri: Sabri Esat Siyavuşgil
