Onlar sizdiniz, bilmez miyim,
sırtlanıp gölgelerinizi
nasıl da kanatlanıp gidiyordunuz,
sadece baktığım kalıyordu,
ardınızda sönüp kaybolan güneşinize.
...
Oysa gelseydiniz,
en kırılgan yanlarınızla olsun,
yaşama tutuna tutuna gelseydiniz,
hiç durur muydum,
çarpar giderdim geceye
bende biriken düş kırıklarınızı.
Çok bekledim,
yoktunuz...
Usulca okşayıp akşamlarınızı,
sesimi bırakıp gidiyordum,
Duymuyordunuz...
( Tekin Gönenç / Düşler ve Kırıkları )
