ben yalnızlıklar adamıyım;
engin denizlerde alabora olmuş takayım
ne zamanım belli olur nede mekanım
yaşadığım yer karanlıklarla örtülü
akşamları suya hasret toprak gibi beklerim ben.
ne güllere hasret çekerim nede dikenlere
leyleklerin baharları getirmediği bir yerdeyim
ıraktır yurdum gözlere sığmaz derecede
zıkkımlarla vurulmuş ceylana benzerim
leylanın macnunu kaybettiği yerdeyim ben.
ırmakların yokuşa aktığı zaman
karanlığımdan sıyrılacağım an gelir
kahkahaların ulaşmadığı bir kulağım
avuntuları yüreğimde gizlerim ben.
rüyaların bile sıyırmadığı bir benliğim
ızdırap sancılarının sarıldığı bir makarayım
nefesiz topraklarda kök salmış biriyim ben
akıllara gelemeyecek ruhlarda gizliyim
dudakların arzuladığı gönüllerdeyim
akşamların sabahlara kucaklaşmasıyım ben.
mazinin bir değeri yok gözümde benim
ılık sularda yanmış tükenmişim
yüreklerdeki özlemin yılmaz bekçisiyim
ıskalayan okun on ikilik hedefiyim
tüm sesizliklerin tüm yalnılıkların ezilmişliğiyim ben...
SÖZ:KARA DÜŞÜNCE
