KAR TANESİ

Kar yağıyor...Düşen her kar tanesi kaplarken toprağın üstünü,ne dersin sana olan tüm duygularımıda örtebilir mi kalbimdeki?Keşke örtebilsede sonradan karla birlikte eriyip yok olsa bütün hislerim.Ozaman ne yersiz göyaşlarım olur hayatımda,ne de yüreğimdeki sızı.Ne artık seninle ilgili bir şey duyduğumda umursarım,ne de gözlerimin yandığını hissederim aklıma her düştüğünde...
Unutmak istiyorum seni,yaşadığımız her ne varsa hepsini!Çünkü kar tanesiydi senin bana yaşattıkların;her gün yeni bir taneyle kalbimin üzerini kapladın,benliğimi sardın ve sonra ise güneş ışığıyla erimeye başladın yavaş yavaş...
Oysa ki ben o kadar alışmış,o kadar bağlanmış ve o kadar bütünleşmiştim ki senin beyazlığınla,farkedemedim aslında gerçekte ne renk olduğunu.
Ne kardın sen,ne de tertemiz toprak.Kar nasıl erirken büyüsünü kaybedip çamura dönüşüyorya,sende öyleydin tıpkı!
Zaten şu anda bana senden geriye kalan ne kar,ne de kendi varlığım olan toprağım.
Ne sen varsın şu anda yanımda,ne de ben eskisi kadar kendimim.
Geriye senden bana kalan tek şey çamurun;ne tekrar kara dönüşebilen,ne de benim sıyrılabildiğim bir leke.....