MEVSİMLERDE ÇOCUK OLMAK

Dört mevsim.
Dördü de güzel mevsim.
İlkbahar;
İlk yaprak,
İlk çiçek,
İlk kıpırdanışlar demek.
Ve ilk umutlar.
Yüreklere sığmaz mutluluklar…

Sonra kapımızı çalar yaz.
Meyveler ağaç dallarında,
En ballısı ise kiraz.
O,senin dudakların işte,
Elleri minik yavrum,
Yaz defterine.
Ne güzel mevsim diye yaz.
Sımsıcak düşler kur gelecekten yana.
Dudaklarında yaz gülüşleri,
Yaşa doya doya,kaygısızca
Düşünmeden büyümekte olduğunu,
Uçurtmalar uçur gökyüzüne.

Senin gönlün hep yaz kalsın.
Sonbaharı bana gönder.
Nasıl olsa gelecek istemesem de.
O da güzel mevsim dilinde.
Değişik renk cümbüşü.
Yeşil,sarı,mavi,gri…
Getirir yavaş yavaş serinliği.
Yapraklar halı gibi yerlerde.
Gel,elleri minik yavrum!
Kucak açalım geç kalmadan,
Bütün insanlara sevgiyle.

Kış,biraz hüzün,
Biraz ayrılık.
Şakaklarıma yağan karlar,
Senin için önemsiz de,
Benim için bir yerlere yakınlık.

Yaz elleri minik yavrum.
Menekşe rengi kaleminle.
Fırtınalar yavru kuşları ürkütse de,
İnsan ömrü işte.
İlki de var baharların,
Sonuncusu da.
Yazı da var mevsimlerin,
Kışı da
Dört mevsim.
Dördü de güzel mevsim.
Her mevsimde çocuk olmak var ya…

ÜLKÜ DUYSAK


https://edebiyatdefteri.com/siir/202...cuk-olmak.html