A.SELCUK ILHAN

Yokluğunda ne ateşleri hasretinle yaktım da
Kaynak : yorumla.net - Yokluğunda Ne Ateşleri Hasretinle Yaktım Da Bir seni yakamadım beni yaktığın gibi
Çölde su mahpusta gün oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sende araya korkular koydun
Yasaklar koydun
Bitmez tükenmez engeller koydun
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
SEN ÇAĞIRDIN DA BEN GELMEDİM Mİ?

Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara
Yağmurlu havalara Bu kasvetli akşamlara
Sen varken
Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına
Otobüs duraklarına
Sen varken ayrılanlara ağlamazdım
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından
Gidenlere küsmezdim
Kalanlara acımazdım
Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim
Masumdum çocuklar gibi
Böyle delirmezdim-küfretmezdim
Hele ölmeyi hüç düşünmezdim
Şimdi soruyorum sana
Adı sevdaysa bu cehendemin
SEN YAKTIN DA BEN YANMADIM MI?

Biliyorsun
Bütün acılarına “yeşil ışık” yaktım olmadı
Bütün korkularına “arka çıktım” olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
Sevdim olmadı-yandım olmadı-taptım olmadı
ARTIK BENDEN PES
BU AŞKIN BİLETİNİ İSTEDİĞİN GİBİ KES

Nasılsa gidiyorsun
Biliyorum git
Ama ardında
Ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını-daya sırtıma
Titrersem namerdim
SEN VURDUN DA BEN ÖLMEDİM Mİ?