Eylül'le Islanan Ayrılık/ Kasım düşlerinden ilhamla
https://i40.tinypic.com/a2f514.png
Gün olur kimsesiz bir ışık olur
Düşerim yanaklarına
Gün olur yanaklarım düşer
ışığın karanlığındaki koynuna
Bir tren geçer belki umutlarımdan
Belki de bir umut geçer
Şubat ayazındaki tren garından
Şaşkın bakışlar delerken gözlerini
Siren sesindeki sancıyla bakarım
Usulca aralaLadığın kapının ardından
özlemin gölgesi yağmura düşerken
Aniden durur
Titrek dudaklarımda
Islak gülüşlerimi görür
Belkide sızımı yağmura bırakırsın
Sonra bulut olup
Bir meleğin kanatlarında
Diz çöküp yalvarırsın
Her anıyı gözümde biraz ceset bırakır
Bir damlayla soluk olursun bedenime
Ayrılığı eylül'le ıslatıp
Kasımdan çalınan düşlerimize
Yalnızlığını bırakırsın
