BAY SİVRİ BAYAN KÜT
bay sivri ve bayan küt, marangoz atölyesinde yaşıyorlardı.Bay sivri bir çivi,bayan küt ise bir vidaydı.Bay sivri ve akrabaları,sivri oluşlarıyla övünüp dururlardı.Üstelik vidaların bir işe yaramadıklarını söylerlerdi.Bu durum, bayan küt ve akrabalarını çok üzüyordu.Bir gün, bayan küt atölyede dolaşırken uzaktan bay sivrinin geldiğini gördü.Yine bay sivrinin övüneceğini bildiği için, yolunu değiştirmeyi düşündü, fakat bay sivri,koşarak bayan küte yetişti.Bay sivri;
-Günaydın,dedi.
Bayan küt ona cevap verdi:
-Günaydın bay sivri.nasılsınız?
Bay sivri,kibirli kibirli konuştu.
-Her zamanki gibi çok iyiyim.siz nasılsınız?sanırım aceleniz var.beni bile görmediniz.
Bayan küt,
-Evet özür dilerim bayan sivri dedi,sıkılarak.
Bay sivri övünmeye başladı.
-Hepimiz bugünlerde çok yoğunuz.Ben ve akrabalarım durmadan calışıyoruz.Çok işe yarıyoruz doğrusu.
-Yaa,dedi bayan küt.
Bay sivri,sözlerini sürdürdü.
-Biliyorsunuz,marangozun bize ihtiyacı var.Biz olmasak canın babası hiç bir işini tam olarak yapamaz.O kadar çok yoruluyoruz ki,anlatamam.
Bay sivri,tahtaları birarya getirerek onları nasıl eşyaya dönüştürdüklerini anlata anlata bitiremiyordu.
Bayan küt, bu duruma daha fazla dayanamayıp hızlı adımlarla oradan uzakşastı.O sırada can,bisikletiyle dolaşmaya cıkmıştı.Ama bisikletinde meydana gelen bir sorundan dolayı,durmak zorunda kaldı.
Dikkatle, bakınca tekerlekteki vidalardan birinin yerinde olmadığını gördü.Hemen babasının yanına gitti, ve ondan yardım istedi.
Tekerleği tamir etmek için bisikleti babasının atölyesine getirdi.
Bay sivri,olayı görür görmez atılarak;
-Bunu ancak ben yapabilirim, dedi.
O anda Pat diye bir ses duyuldu.
Bay sivri yanlışlıkla bisikletin lastiğini patlatmıştı.Canın babası bay sivriyi kenara itti.Bir vida alıp kaybolan vidanın yerine onu taktı.
Lastiğinide onardıktan sonra,bisikleti cana verdi.Bayan küt,bay sivriye dönerek,
-Hepimizin görevleri farklıdır.Bu yüzden hiç birimiz diğerimizden üstün değiliz, dedi.
Bay sivri, çok utanmıştı.Hemen yaptıkları için bayan kütten özür diledi.
O günden sonra,vidalarla çiviler bir daha kavga etmediler.Canın babasına hep birlikte yardım ederek, mutlu bir şekilde yaşadılar.
Kaynak : Morpa Yayınları - Öykü Yağmuru
Yazarlar : Nimet Şebnem Yılmazer, Ayşegül Pökön
